Met de opener My Evil Girlfriend wordt de toon gezet voor het redelijk unieke geluid van deze band, dat bestaat uit invloeden van punk, disco, AOR en vroege jaren zestig rock bands, met nummers die niet zouden misstaan als soundtrack voor een episode van de vroeger populaire tekenfilmserie Scooby Doo. Wellicht niet de vergelijking waar deze stoer ogende mannen op zitten te wachten, maar het geeft wel aan hoe eigen het geluid is van deze vier heren. Zelfspot is deze heren echter niet vreemd, want op hun vorige album schitterde een puike cover van Boney M-klassieker Daddy Cool.

Terug naar The Ali of Rock hebben The Traceelords wederom een album afgeleverd dat voor het grootste deel piekfijn in orde is. Hier en daar wordt het fijne geluid onderbroken voor songs die niet geschreven zijn door zanger Andy Brings en drummer Haan Hartmann, maar door andere leden van de band. Deze songs kenmerken zich door een harder geluid en vooral stukken minder sfeer dan de nummers die door het eerder genoemde duo zijn geschreven. Over het algemeen is het eerste deel van dit album wat beter dan het laatste gedeelte, wat zich vooral kenmerkt door erg veel wisselvalligheid.

Dit enigszins vreemde album van The Traceelords is erg verrassend, maar tegelijkertijd ook erg wisselvallig. Er wordt volop geëxperimenteerd, maar zoals blijkt uit de laatste paar nummers is experimenteren niet altijd een geniale zet, en zouden ze het beter kunnen houden bij de fijne songs die het begin van het album rijk is. Al met al zeker de moeite van het luisteren waard, zeker voor de mensen die wel van een grappig tussendoortje houden.

Tracklist:
1. My Evil Girlfriend
2. Instead
3. Room for Improvement
4. Silver Lining 5. She’s Back
6. Mr. Marple
7. Watch Me Run
8. Sunflower
9. Tear Out My Own Heart
10. Everything I Just Perfect
11. Lost
12. Some People Are More Comfortable in Hell
13. Too Demanding
14. Christ of Slick’s Haandy