Na beluistering van deze nieuwe telg kunnen we vrij snel vaststellen dat dit nieuwe album een mix is geworden van alle goede elementen uit het verleden. De epische invloeden zijn meer dan ooit aanwezig, de opbouw is avontuurlijk en de melodie is ten opzichte van het vorige album toegenomen. Hoewel ik The Swan Road beslist sterk vind, kan dat album toch niet tippen aan het wonderschone Autumn Aurora. De folkinvloeden en melodieën maakten plaats voor een directere aanpak en ook blastbeats waren niet van de lucht. Leuk, maar niet altijd even geslaagd binnen de context van Drudkh. Die context is toch vooral dromerig en sfeervol. Het positieve daarentegen is dat elke plaat bepaalde facetten van hun geluid omvat en benadrukt. Het trage herhalende van het eerste album, de melodieuze invloeden van het tweede en de rauwere aanpak van het derde. Op sublieme wijze zijn deze invloeden nu samengesmolten.

De vijf vrij lange nummers en het intro kabbelen en razen op prachtige wijze voort en zijn gespeend van ballast. De songstructuren zijn eenvoudig en repetitief, maar toch zodanig in elkaar gezet, dat je dit nauwelijks in de gaten hebt. De bezwerende riffs sleuren je mee en laten je pas los als de laatste tonen van het album wegsterven. Ook weten de mannen op dit album met prima gitaarsolo's en heerlijke melodielijnen over de brug te komen. Drudkh brengt ons immers wat nodig is, zonder enige franje.

Tekstueel raadpleegt men nog altijd bronnen als de Slavische mythologie en de geschiedenis van het land. Door subtiele folkinvloeden krijgen de poëtische schrijfsels meer kracht. De productie is treffend. Kil en gruizig, zonder dat er details verloren gaan. Met de sfeervolle hoes en het zeer nette artwork is dit een compleet pakket. Voor liefhebbers van deprimerende black metal is dit verplichte kost.

Tracklist:
1. Nav'
2. Furrows Of Gods
3. When the Flame Turns To Ashes
4. Solitude
5. Eternity
6. Ukrainian Insurgent Army