Alsof Rise Above onlangs in z’n archieven een verloren gewaand heavy rock relikwie uit 1974 vond, respectvol oppoetste en vervolgens besloot het fraaie resultaat op de wereld los te laten. Een iets minder genuanceerde doch soortgelijke gedachte schoot door m’n hoofd toen ik me voor het eerst tegoed deed aan Witchcraft’s nieuwe langspeler Firewood.
En dat is lang niet alles. Ik hoef Firewood maar op te zetten en m’n gedachten gaan terug naar de tijd dat ik als veertienjarig broekie tot diep in de nacht naar platen van Led Zeppelin, Deep Purple en vooral Black Sabbath luisterde, terwijl op m’n bescheiden televisiescherm een Duits nagesynchroniseerde Hammer Horror klassieker aan de gang was. De kracht van Witchcraft’s nieuwe album ligt voornamelijk op het associatieve vlak; Firewood klinkt zo authentiek dat menig overlevende van ‘the soaring seventies’ er nietsvermoedend in zou trappen.
Witchcraft steunt muzikaal het zwaarst op Sabbath en vooral Pentagram, met sporadische invloeden van Deep Purple en Led Zep. Het gebruik van akoestische gitaar (Mr Haze, Merlin’s Daughter) en fluit (Sorrow Evoker) voorziet de muziek van een lichte folky flavour á la Jethro Tull, en door het bluesy gitaarwerk gaat een vergelijking met Blue Cheer ook wel op. Jawel, Firewood is als een historische reis langs ‘70s heavy rock’s meest toonaangevende monumenten. Het enige wat nog mist is een langdradig progrock-opus, maar dat was misschien ook wel ‘too much’ geweest.
Wooden Cross (I Can’t Wake the Dead) is het eerste nummer dat echte doomrockvibraties laat horen, welke voortgezet worden in het ijzersterke Queen of Bees en I See a Man. De tweede helft van het album is wat doomiger en zwaarmoediger dan de eerste helft, wat uiteindelijk tot een hoogtepunt (dieptepunt?) komt met de Pentagram-cover When the Screams Come.
Al met bewijzen de mannen van Witchcraft geen enkele ambitie te hebben om iets anders dan pure retro-heavy/doomrock te spelen. En ach, waarom zouden ze ook? Het resultaat is immers een fijne, nostalgische plaat voor liefhebbers van ‘ancient doom’. Is het je niet origineel en grensverleggend genoeg? Boeiend, gewoon laten liggen. Deze band maakt geen geheim van hun eenvoudige intenties, en als ze gewoon van die lekkere songs blijven schrijven, mogen ze van mij tot in de eeuwigheid Pentagram imiteren.
Tracklist:
1. Chylde of Fire
2. If Wishes Were Horses
3. Mr Haze
4. Wooden Cross (I Can’t Wake the Dead)
5. Queen of Bees
6. Merlin’s Daughter
7. I See a Man
8. Sorrow Evoker
9. You Suffer
10. Attention!
11. When the Screams Come
