Een jaar later besluit de band dat bijprojectje zodanig serieus te nemen dat er nu een mooie demo met vier tracks ligt, die een stuk mooier is uitgevoerd dan de demo van Vaultage, met gedrukt boekje en bedrukte cd. Het is echter allemaal wel in black metal clichés gehuld. Op de voorkant prijkt het donkere bos, binnenin de gecorpspainte bandleden met nicknames en achterop de titels die de simpele boerenlul niks zullen zeggen, maar wél erg black metal klinken.

Mooi, maar niet opvallend dus. Als de cd in de speler zit is dat beeld anders. Straalt het symfonische niet van de hoes af, dat doet het wel van het geluid deze Limburgse band. De demo start met een klassieke piano met strings die een romantische sfeer brengen. Het feit dat vervolgens raggende gitaren worden ingezet is weinig verrassend. Het mooie is wel: de sfeer blijft. Toetspartijen vullen afwisselend voor- en achtergrond met ambiances, piano en veel symfonische klanken. De drummer en vocalist zorgen voor de blast, de gitarist voor de headbangmomenten en grooves. De grunts kennen we trouwens behalve van Vaultage ook nog wel van tot voor kort Inger Indolia. Een sterke factor met zijn volle strot from hell.

Het geheel is een demo van vier tracks met soms wat lastige, maar complete en stiekem soms pakkende nummers met bijna alles wat een sfeervolle plaat moet hebben. Bijna ja, want de uitvoering is nog te lo-fi, zeker vergeleken met Vaultage. Dat is natuurlijk een kwestie van productie. Verder circuleerde er eerst een demomp3'tje waar de band een lang nummer met raggende symfonische black liet horen die van voor tot achter knalde. Om op deze demo de nummers met romantische rustmomenten af te wisselen en het tempo erin te houden is zo'n track erg welkom. En tot die tijd, is deze cd in de speler erg welkom.