De productie is alvast een heel stuk beter, maar van een zwaar knallende productie kan ik nu ook niet spreken. Het geluid is nogal vlak en dat is niet wat dit soort melodieuze death black metal nodig heeft.
De instrumentbeheersing is er uiteraard op vooruit gegaan, maar gezien het feit dat het album maar een beetje voorbij kabbelt, had het misschien meer zin gehad om dampende metalsongs te schrijven.

De band werkt nu meer met clean vocalen en de folk invloeden zijn ook nog steeds aanwezig binnen het geluid. Of we nu zo blij moeten zijn met deze clean zang is de vraag, want de beste man heeft een zeikerige stem en er doemen ook vaak genoeg problemen op dat hij de juiste toonhoogte niet weet te behalen. Voor een band die al bijna 10 jaar bezig is , is dat natuurlijk onvergeeflijk.

Alle nummers kennen goed gitaarspel, een semi-death grunt en gevarieerd drumwerk. Echte uitschieters heb ik niet op het album kunnen vinden en dat is jammer, want de potentie om wel hele pakkende nummers te schrijven komt wel naar boven in songs als Shadowalk en The Neverending Glide.

Ciborium brengt dus een album uit, wat waarschijnlijk zal opgaan in de grote stroom van hedendaagse releases. De schijf bevat enkele aardige momenten, kent lekkere tempo's en lead partijen, maar wil je echt indruk maken in het toch al zo overvolle melodische death metal genre, dan dien je toch wel met iets bijzonders op de proppen te komen. Ook met de eerder genoemde folk invloeden weet men weinig indruk te maken, dus is dit album gedoemd tot de middenmoot. Voor mensen die geen genoeg kunnen krijgen van melodische death is dit een genietbaar album, maar zoek je echt iets unieks of een ware knaller, dan kan je beter langs dit album heen lopen.
Dus wederom, aardig maar niet meer dan dat.

Tracklist
1. Shadowalk
2. Glass Case
3. Skyshaper
4. Nucleous Graft
5. Walking on Razors
6. The Neverending Glide
7. Aurora in Black
8. Lackadaisical
9. None Shall Pass
10. Thou Art Surely Lost