Evanescence is na tien jaar terug met een regulier studio-album. Na de vorige langspeler Evanescence (2011) was het een tijdje stil rond de band. Amy Lee was op zoek naar zichzelf en nam de tijd voor andere dingen dan de rockster uithangen. Sinds enkele jaren is de formatie rond haar weer veelvuldig in het nieuws. Zo trad de band in 2017 op in Tilburg en op Graspop en een jaar later stond deze in AFAS Live te Amsterdam voor een speciale Synthesis-show met orkest. Na afloop van die tour kwamen de bandleden bij elkaar en waren ze het er snel over eens dat de opvolger The Bitter Truth steviger moest zijn dan zijn voorganger. Back to the roots, maar tevens modern.

En zo klinkt de vierde full-length (Synthesis niet meegerekend) ook. Het is een mix van de voorgaande albums met een moderne sound en productie (Nick Raskulinecz). Hoewel de muziek raakvlakken heeft met het verleden, staat het volwassen The Bitter Truth vooral op zichzelf. Het is de stevigste collectie songs in de discografie. Dat komt doordat de metal- en rockelementen prominenter dan voorheen in de mix staan. Zo krijgt de ritmesectie veel ruimte. Zodanig dat de plaat af en toe flink beukt, zoals tijdens de breakdowns in The Game Is Over en Use My Voice, twee van de vijf singles.

Die vijf singles geven een goed idee van wat je kunt verwachten. Alleen Yeah Right (grunge meets het elektronische Muse) is een wat vreemde eend in de bijt. The Game Is Over behoort samen met het politiek getinte Use My Voice en de powerballad Wasted On You tot de sterkste tracks. Het refrein van Better Without You doet de oude tijden nog het meest herleven.

De Amerikaanse groep heeft echter meer te bieden dan de hits. Na de triphop-achtige intro is het namelijk Broken Pieces Shine dat direct indruk maakt. Daarnaast kan ook Feeding The Dark (dat triphop en alternatieve rock combineert) op veel positieve reacties rekenen.

Amy Lee klinkt sterker dan ooit tevoren. Luister eens naar het prachtige, filmische rustpunt Far From Heaven. Ze is nog altijd uit duizenden herkenbaar met haar door Beth Gibbons (Portishead) en Björk geïnspireerde, emotionele voordracht. De negenendertigjarige zangeres varieert uitstekend. Bovendien komt ze met veel refreinen die al snel blijven hangen. Tevens zijn de backingvocalen mooi uitgewerkt. Daarbij speelt gitariste Jen Majura (sinds 2015 vast bandlid) een belangrijke rol. Met name in Feeding The Dark stuwen de verschillende vocale bijdragen elkaar tot grotere hoogte. In Use My Voice krijgt het duo hulp van veel gastzangeressen, waaronder Taylor Momsen, Lzzy Hale, Lindsey Stirling en Sharon den Adel.

The Bitter Truth laat een sterk en gemotiveerd Evanescence horen. Het album bevat veel energie en de nummers hebben veel overtuigingskracht. Er is veel variatie, maar de volgorde van de tracklist voorkomt dat het een verzameling losse nummers is. Alleen Yeah Right staat wat op zichzelf. Met het bijna Prodigy-achtige Take Cover staat er slechts een enkel minder memorabel nummer tussen. Onder de streep overheerst een gevoel van bovengemiddelde tevredenheid. Evanescence is terug met een zwaar, krachtig en hoopgevend album.

Tracklist:
1. Artifact/The Turn
2. Broken Pieces Shine
3. The Game Is Over
4. Yeah Right
5. Feeding The Dark
6. Wasted On You
7. Better Without You
8. Use My Voice
9. Take Cover
10. Far From Heaven
11. Part Of Me
12. Blind Belief