Rauw, groezelig en rellerig. Zo valt het twee jaar geleden debuutalbum Dusk To Dusk van de post-punkband Maggot Heart het best te kwalificeren. Het nieuwe project van de van Beastmilk, Grave Pleasures en The Oath bekende gitariste Linnéa Olsson maakt indruk met zijn ongepolijste garagesound en bitter geuite frustraties. Ook live staat Olsson haar mannetje. Zo was het optreden op Roadburn 2018 bijzonder verdienstelijk. Met Mercy Machine keert Olsson terug aan het front. Het is de tweede langspeler van Maggot Heart.

Qua stijl is er weinig veranderd. De muziek is nog steeds ruw en recalcitrant van karakter. Olsson, die in Maggot Heart niet alleen de gitaar hanteert, maar ook de zang verzorgt, combineert puntige garageriffs met branieachtige zang. De muziek lijkt soms bewust extra ongepolijst en dissonant gespeeld te zijn, wat Mercy Machine een wat slordige ‘vibe’ meegeeft, maar waardoor de muziek ook aan impact wint. Het is alsof de band naast je staat te raggen.

In vergelijking met het debuut klinkt Mercy Machine nog een tandje bitterder en verbetener, maar tegelijkertijd ook iets gelaagder. Zelfverzekerder ook, zo blijkt al uit de relatief complexe openingstrack Second Class, die met zijn tegendraadse riffs en tempowisselingen meerdere luisterbeurten nodig heeft. Er staan meer van dit soort verrassend diepe tracks op het album. Roses is een goed voorbeeld. In dit nummer is er veel ruimte voor melodieuze zanglijnen, waarmee Olsson een andere kant van haarzelf laat horen. Gutter Feeling bevat veel verschillende ideeën, zonder dat de band aan haar groezelige punkkarakter inboet.

Tegenover dit soort rijkere tracks staan momenten waarop Maggot Heart ouderwets ‘in your face’ opereert. Schreeuwerige, puntige tracks die juist door het ontbreken van finesse en door hun ongepolijste karakter overtuigen. Sex Breath bijvoorbeeld, dat is opgebouwd rondom een vuige, slonzige riff en geflankeerd wordt door een stuwend ritme. Het refrein blijft bovendien nog dagen hangen. Het titelnummer is het hoogtepunt van het album. De track overtuigt dankzij zijn heerlijke, rauwe riffs en bijtende teksten, maar kent ook een verrassende, licht melodieuze ondertoon.

Mercy Machine heeft iets meer luisterbeurten nodig dan de wat directere voorganger, maar het album is die luisterbeurten zeker waard. Deze tweede langspeler van Olsson onder de noemer Maggot Heart bestendigt de status van de band en maakt duidelijk dat Dust To Dust zeker geen eenmalige bevlieging is. Een aanrader voor liefhebbers van ongepolijste, rauwe punk met een attitude!

Tracklist:
1. Second Class
2. Sex Breath
3. Justine
4. Roses
5. Gutter Feeling
6. Mercy Machine
7. High Rise
8. Lost Boys
9. Senseless
10. Modern Cruelty