Bioplan is het geesteskind van multi-instrumentalist Andi Kravljaca. De naam van zijn project heeft te maken met zijn beroep. De in Zweden woonachtige Bosniër is namelijk actief binnen de deeltjesfysica. Je hebt zijn naam wellicht voorbij horen komen bij Seventh Wonder of Silent Call, waar hij achter de microfoon stond. Hij is momenteel de zanger van Aeon Zen, Nibiru Ordeal, Thaurorod en The Chronicles Project, maar speelt daarnaast van jongs af aan het liefst gitaar. Vorig jaar verscheen de ep Ocular en inmiddels is de tweede ep Epipath verkrijgbaar.
Daarop laat Kravljaca een mix horen van synthwave, soleerwerk en djenty metal. Dat doet hij samen met gastartiesten Andreas Söderin (Seventh Wonder), Rich Hinks (Annihilator, Aeon Zen), Emil Pohjalainen (Amberian Dawn, Epicrenel), Alistair Bell (Aeon Zen), Harri Koskela (Lost In Grey, Thaurorod, Embassy Of Silence) en Pekka Laitinen (Nibiru Ordeal). De muziek is instrumentaal en progressief. Er zijn zowel referenties aan de jaren tachtig als aan moderne metal.
Zo doet het synth-gedreven intro Ingress herinneren aan de tijden van Jan Hammers Crockett’s Theme. Deze compacte inleiding belicht vooral de atmosferische kant van Bioplan. Het erop volgende Perspex Cassidy is veelzijdiger met heavy en djenty riffs naast gitaarsolo's en bijdragen op keyboard. He’s A Transporter bevat ook wel wat zwaarder gitaarwerk, maar voelt lichter en levendig aan.
Soleerwerk op gitaar is een belangrijk onderdeel in het geheel. Hoewel de achtendertigjarige muzikant graag laat horen wat hij kan, bouwt hij voldoende rustmomenten in, zoals het intermezzo VFR Into IMC. Slim, want verzadiging ligt op de loer. Er komen nogal wat noten door de boxen. Liefhebbers van instrumentale gitaarmuziek zullen er echter niet van schrikken.
Epipath bevat namelijk een mooie balans tussen gitaarvirtuositeit die in dienst staat van het liedje enerzijds en atmosferische jarentachtigsynths en de zware kracht van hoekige metalriffs anderzijds. De muziek is helder geproduceerd, bevat voldoende karakter en een lekkere flow. Slechts aan het einde van Perspex Cassidy is er een overgang die niet mooi is afgewerkt. Atomic Era Cocktails is het beste visitekaartje omdat daarin deze elementen elkaar het beste versterken, maar ook de andere tracks mogen er zijn. Het is dan ook zeker geen straf dat de fysieke versie van deze ep de andere ep Ocular als bonus bevat.
Tracklist:
1. Ingress
2. Perspex Cassidy
3. He's A Transponster
4. VFR Into IMC
5. Atomic Era Cocktails
6. Astral*
7. Invective*
8. Permeant*
9. Inclement*
10. Refractive*
11. Invective (Retrologue-remix)*
12. Ingress (Gavin Graham-remix)
* = bonustrack
