Er is veel gebeurd sinds Abrahma’s laatste album Reflections In The Bowels Of A Bird uit 2015. De band uit Rouen heeft te maken gehad met veel veranderingen in de line-up. Zanger/gitarist Sébastien Bismuth is als enig origineel bandlid overgebleven. Met zijn nieuwe versie van Abrahma is Bismuth meteen een andere richting in gedoken. De mix van stoner en psych heeft plaatsgemaakt voor depressief klinkende (progressieve) doom.

In Time For The Last Rays Of Light staat in het teken van het omgaan met verlies en het leren leven met een mentale ziekte. Het thema depressie komt in verschillende hoedanigheden terug in de tracks. Albumopener en eerste single Lost.Forever is een prachtig slepend nummer. De klagende gitaarpartijen zetten samen met de deels clean, deels rauwe vocalen een wanhopige, getergde sfeer neer. Lucidity Adrift is met zijn stuwende gitaarwerk en blastbeats stukken steviger, maar niet minder imponerend.

In het tweeluik Eclips Of The Sane Pt.1: Isolation Ghosts en Eclips Of The Sane Pt.2: Fiddler Of The Bottle duikt Abrahma in de duisterste spelonken van de menselijke geest. Beide songs klinken zwaarmoedig, maar staan muzikaal sterk. Dat laatste weet Abrahma niet de gehele plaat vol te houden. Tegenover vijf indrukwekkende nummers staan toch drie tracks die te weinig brengen. Met het Anathema-achtige These Bears The Fruit Of Deceit sluiten de Fransen de plaat gelukkig op een overtuigende manier af.

In Time For The Last Rays Of Light is een duistere, maar mooie plaat. Het zwaarmoedige karakter van de composities moet je uiteraard liggen. Mocht je wat kunnen met Anathema, Katatonia en Hangman’s Chair dan is deze plaat zeker het beluisteren waard.