Seer is de debuutplaat van de Franse heavybluesformatie Birdstone. De groep komt uit dezelfde regio en scene als The Necromancers, een stonerband die twee jaar geleden uit het niets met een heerlijk debuutalbum op de proppen kwam. De erg fraaie hoes van Seer en het mooie, gestileerde bandlogo zijn veelbelovend. Maar goed, uiteindelijk gaat het om de muziek. Gelukkig weet Birdstone op dat gebied ook te overtuigen.

Het jonge drietal speelt stevige bluesrock, aangevuld met elementen uit de stoner en progrock. De band lijkt interesse te hebben in de spirituele en religieuze kant van de bluesmuziek. Dat komt meteen naar voren in de titeltrack, waarin in a capella-vorm (neuriënde) groepsvocalen te horen zijn. De teksten hebben een gospeltintje. Salazar en Alquézar zijn twee sterke composities die het album respectievelijk inluiden en afsluiten. Beide laten rauwe bluesrock horen waarin veel ideeën verwerkt zijn. Vooral Alquézar is zeer geslaagd. Het nummer eindigt ook hier weer in a capella-vorm ondersteund door eenvoudige percussie. Het einde lijkt een interpretatie van een ‘work song’ of ‘slave song’ te zijn die vroeger gezongen werden door (slaven)arbeiders of gevangenen om de verveling tegen te gaan.

Seer is geen perfect album. Zanger Basile Chevalier heeft een prima rauwe strot, maar mag nog wel iets werken aan zijn Engelse uitspraak. Daarnaast is nog wel wat ruimte voor verbetering op het gebied van songwriting. De jonge bandleden hebben hoorbaar veel ideeën. Deze worden niet altijd even lekker verwerkt in de songs. Aan de andere kant is dat ook wel weer de charme van deze nummers. Ritual en Beast duren allebei ruim negen minuten en bevatten zoveel wendingen en uiteenlopende passages dat je achteraf niet precies meer weet waar je naar geluisterd hebt. Het is tekenend voor een jonge band met veel creativiteit. Birdstone klinkt rauw en geïnspireerd en vliegt daarbij soms wat uit de bocht. En dat maakt Seer tot een zeer vermakelijk en boeiend debuut.