Als The Jester's Court flopt, hoeft niemand medelijden te hebben met Chris Caffery. De gitarist loopt immers jaarlijks dik binnen door zijn deelname aan Trans-Siberian Orchestra. De kans zit er overigens best in dat deze schijf weinig succes boekt, want echt bijzonder blijkt deze vijfde volledige cd niet.
Het gitaarwerk mag er natuurlijk zijn. Caffery is en blijft een begenadigd snarenplukker. De flitsende solo's en logge riffs spetteren loepzuiver de speakers uit. Zingen en songschrijven vormen echter een heel ander verhaal. Waarom de voormalig gitarist van Savatage meent te kunnen zingen, is mij een raadsel. Het bereik is beperkt en nuance komt niet in het boekje van de Amerikaan voor. Op de beste momenten doet hij niet geheel verrassend wel wat denken aan Jon Oliva, maar Caffery mist emotie, ziel en de blues. Hij schreeuwt vooral veel en dat doet afbreuk aan de melodieuze muziek. Een track als 1989 steekt redelijk in elkaar, maar het ontbreekt het nummer aan pakkende zanglijnen. De belabberde opening en dito refreinen van het afschuwelijke Lost Tonite mogen wat mij betreft gerust als tenenkrommend de boeken in.
Zo zorgt Caffery er zelf voor dat The Jester's Court een vermoeiende aangelegenheid wordt. Ik hoor de gitarist dan ook veel liever tekeergaan op het titelloze album van Doctor Butcher uit 1994, het project waarvoor collega Oliva de lijnen uittekende. Daarop treffen we geen misplaatste keyboardpartijtjes, slecht gedubbelde vocalen en onnodig uitgerekte composities aan. Laat Chris Caffery maar lekker spelen. In dienst van een nummer, grotendeels door een ander geschreven. Zelf schiet hij gewoonweg tekort om echt memorabel voor de dag te komen. The Jester's Court is zodoende niets meer dan overbodig.
Tracklist:
1. Upon The Knee
2. 1989
3. Lost Tonite
4. Magic Man
5. Protect My Soul
6. Inside My Heart
7. Luna Major
8. Watch
9. The Feeling Of A White Lie
10. Checkmate
11. The Jester's Court
12. Baby You And I
