De intro The Road To geeft al een goed beeld van het album. Samples van een soldatenmars en oorlogsgeweld gaan over in een heerlijk agressieve gitaarrif. Hierna start de single Obscene As Cancer. De extreme vocalen worden afgewisseld met hoog heavymetalgezang, zoals we gewend zijn van zanger V.I.T.R.I.O.L. In The Reek Of Fear is dit contrast nog groter. Zulke hoge uithalen heb ik nog maar weinig gehoord, of het nou op een Anaal Nathrakh- of gemiddeld powermetalalbum is. Deze worden afgewisseld met diepe growls, die in sommige coupletten worden vervormd tot monsterachtig gegrom. Hierna volgt Forward, een midtemponummer dat voor Anaal Nathrakh als toegankelijk bestempeld kan worden. Maar dit betekent niet dat dit een ‘softe’ track is geworden. Multi-instrumentalist Irrumator levert pakkende riffs af en de drumbot draait overuren. Tussen de snelle drumpartijen zijn samples gemixt van vurende en herladende geweren.
Dit past goed in het duidelijke thema van dit album, de Eerste Wereldoorlog. Aan de cover en sommige songtitels is dit al bij eerste oogopslag te zien. Een titel als Are We Fit For Glory Yet (The War To End Nothing) windt er geen doekjes om (de Eerste Wereldoorlog werd in zijn tijd beschouwd als de oorlog om alle oorlogen te beëindigen). Daarnaast heeft Anaal Nathrakh Pasen en Pinksteren op een dag laten vallen door de lyrics van Forward vrij te geven, iets wat een unicum is voor de band. De goede tekst behandelt cynisch het leven van een soldaat in de loopgraven. Ook interessant is de tekst van Obscene As Cancer. Deze is namelijk gehaald uit Dulce Et Decorum van Wilfred Owen. Dit gedicht is geschreven door een loopgraafveteraan en is een verhandeling over een gifgasaanval. Verder zijn in andere nummers ook duidelijk tekstfragmenten te horen die verwijzen naar deze oorlogsthematiek.
Met New Bethlehem – Mass Death Futures wordt de aanval doorgezet. V.I.T.R.I.O.L. grijpt hier het moment om zijn verschillende zanglijnen neer te kunnen zetten. Hoge en lage zuivere zanglijnen worden afgewisseld met verstaanbare growls en gekmakend gekrijs. Het koor, net als de drums afkomstig van de computer, en de snelle drum- en gitaarpartijen accentueren deze afwisseling. In The Apocalypse Is About You en Vi Coactus worden de gelikte gitaarriffs je om de oren gegooid. Mother Of Satan gaat hier kundig mee door, maar eindigt een beetje cheesy wanneer slechts het woord Satan wordt gebruld. Het midtempo The Horrid Strife begint heel dreigend, maar wordt later door de elektronische samples en goede riffs heel groovy. Na het bombastische Are We Fit For Glory Yet (The War To End Nothing) is het album klaar en ben je ineens ruim een half uur verder.
Met A New Kind Of Horror hebben de Britten een mooi pareltje aan hun al blinkende discografie toe weten te voegen. Het album is afwisselend, kundig en bovenal agressief. Anaal Nathrakh heeft het eigen geluid vastgehouden, zonder eentonig of voorspelbaar te worden. Fans van de band kunnen deze schijf zonder twijfel aanschaffen. Voor iedereen die de band niet kent, maar het wel fijn vindt muzikaal kapot gemaakt te worden, is mijn advies dan ook deze plaat een kans te geven. Mijn enige probleem met het album is dat het weer wat moeilijker wordt een jaarlijstje samen te stellen.
Tracklist:
1. The Road To
2. Obscene As Cancer
3. The Reek Of Fear
4. Forward
5. New Bethlehem – Mass Death Futures
6. The Apocalypse Is About You
7. Vi Coactus
8. Mother Of Satan
9. The Horrid Strife
10. Are We Fit For Glory Yet (The War To End Nothing)
