De Deense viermansformatie The KillerHertz levert met A Mirror’s Portrait de tweede langspeler af. Het is de opvolger van A Killer Anthem (2014). De heren maken onvervalste hardrock zonder veel poespas die (aldus de biografie) enerzijds modern en fris moet klinken en anderzijds refereert aan bands uit de jaren tachtig en negentig. Het is de modernere en ook popperige inslag die overheerst. Ondanks dat de mannen reeds de nodige ervaring in andere bands hebben opgedaan (PitchBlack, The Omnihil), resulteert dit in nummers die springerig en onvolwassen klinken.
Wat betreft musiceren is het over het algemeen aardig, met hier en daar noemenswaardige gitaarpartijen. Wanneer het op het schrijven van een goede rocksong komt, laat de groep het veelal afweten. Het is niet direct vervelend om naar te luisteren, maar de nummers onderscheiden zich te weinig van elkaar en van andere groepen in het moderne(re) hardrockgenre om een blijvende indruk achter te laten. De generieke melodielijnen, standaard refreinen en achtergrondzang verworden al snel tot een langdradige eenheidsworst. Met name op het tweede deel van de plaat. Daarnaast is de stem van Thomas Trold niet onaardig, maar zijn de teksten veelal onverstaanbaar.
A Mirror’s Portrait bevat een aantal leuke nummers, maar weet als langspeler niet te overtuigen. Live, met een biertje in de hand, is deze Deense rock waarschijnlijk goed te pruimen, maar op plaat inwisselbaar.
Tracklist:
1. Black Canvas
2. The Curse Of 2.7.7.0
3. Teenage Rebellion
4. Shadow Of Night
5. Persuit For Perfection
6. A Mirror’s Portrait
7. Crash And Burn
8. Savior
9. When The Curtains Fall
10. Renegade Patrol
