Aanvankelijk stond Hatesphere geprogrammeerd om de avond te openen. Na het vertrek van zanger Jacob Bredahl besloten de Denen echter maar om de boel te cancellen. Daardoor is het niet Hatesphere maar Engel dat als eerste de geluidinstallatie op de proef mag stellen. Nu denkt u waarschijnlijk “Engel? Nog nooit van gehoord!” Dat is niet verwonderlijk, want volgende maand komt hun debuutalbum pas uit. Toch zijn de bandleden geen volstrekte vreemdelingen. Zo speelde gitarist Niclas Engelin korte tijd in In Flames en hanteerde Mikael Håkansson de bas in Evergrey.

Wat de Zweden tegenwoordig ten gehore brengen zou je kunnen omschrijven als een industriële variant op In Flames in combinatie met een flinke scheut emo. Aan het begin van het optreden valt vooral het strakke spel van de gitaristen op, maar wordt helaas ook direct het zwakke punt van Engel duidelijk. Klinkt zanger Mangan Klavborn met zijn ruige zang nog heel verdienstelijk, de heldere emo-zang is een ander verhaal. Het publiek weet daarbij ook niet echt wat het aanmoet met de muziek van Engel, dat waarschijnlijk toch te veel afwijkt van dat van de andere twee bands vanavond. Een paar leuke nummers daargelaten, laat Engel in een halfuur tijd geen onuitwisbare indruk achter.

De melodieuze death metal van Amon Amarth gaat er wat dat betreft een stuk beter in. Al vanaf opener Valhall Awaits Me zit de stemming er goed in. Die stemming wordt alleen maar beter door het enthousiasme van frontviking Johan Hegg. Zo kondigt hij Death In Fire aan door alleen 'death' te schreeuwen en de andere twee woorden aan het publiek over te laten. Het eerste 'in fire' is echter niet naar zijn zin waarop hij het de menigte nog een paar keer - steeds een stukje harder - laat herhalen, waarna het geweld alsnog losbarst.

Er wordt vanavond gekozen voor flink wat nieuw werk. Dat is helemaal niet erg, want het vorig jaar uitgebrachte With Oden On Our Side is het beste wat de band de laatste paar jaar heeft geproduceerd. Naast onder andere Runes To My Memory en Cry Of The Black Birds wordt de volle 013 getrakteerd op oudere songs als Fate Of Norns en Victorious March. Aan het geluid en het enthousiasme van Amon Amarth mankeert niks, wat er voor zorgt dat dit optreden toch allerminst vervelend is.

De Noorse headliners van vanavond lijken groots uit te pakken door met een groot projectiescherm en een aantal fakkels het podium aan te kleden. Al snel blijkt echter dat deze visuele aspecten slechts kitsch zijn. De fakkels zijn papieren prularia en de goedkope computeranimaties die worden geprojecteerd zijn ronduit lachwekkend en voegen niks toe aan de sfeer die men probeert te creëren.

Dimmu Borgir moet het vanavond dus hebben van hun spel. Geopend wordt er met de ‘hit’ Progenies Of The Great Apocalypse, gevolgd door het eveneens van Death Cult Armageddon afkomstige Vredesbyrd. Krijser Shagrath is nooit de meest vermakelijke frontman geweest, maar lijkt vanavond (voor zijn doen) goedgemutst en spreekt het publiek toch enkele malen toe. Ook zijn vocale prestaties laten weinig te wensen over en hij staat – in tegenstelling tot bij menig festivaloptreden – nu een keer wel prominent in de mix, terwijl ook de back-up zang van bassist Vortex goed over komt.

Drummer Hellhammer, die te horen is op de twee laatst opgenomen albums (Stormblåst MMV en In Sorte Diaboli), moet tijdens deze Invaluable Darkness Tour verstek laten gaan. Hij kampt met problemen aan zijn nek en rechterarm en wordt vanavond op solide wijze vervangen door Tony Laureano.

Heel veel nummers van het laatste album In Sorte Diaboli worden er opmerkelijk genoeg niet gespeeld. The Serpentine Offering en The Chosen Legacy volgen elkaar nog op, maar verder leunen de Noren vanavond vooral op het oudere werk, waardoor er genoten kan worden van onder andere Puritania, Sympozium en A Succubus In Rapture.

Na ongeveer 80 minuten komt er een einde aan het degelijke optreden van de populaire black metallers. Het ontbreken van de sublieme nummers Spellbound (By The Devil) en Lepers Among Us zijn de grootste minpunten. Reden tot klagen is er echter niet, want door een goed optreden en dito sfeer keert de mensenmassa voldaan naar huis en wacht men met smacht op de volgende keer dat Dimmu Borgir in het land is.

Setlist Dimmu Borgir:
1. Progenies Of The Great Apocalypse
2. Vredesbyrd
3. Puritania
4. Sympozium
5. The Serpentine Offering
6. The Chosen Legacy
7. A Succubus In Rapture
8. Sorgens Kammer Del II
9. The Sinister Awakening
10. Grotesquery Conceiled
11. The Insight And The Catharsis
12. Mourning palace
13. The Fallen Arises (Outro)

Setlist Amon Amarth:
1. Valhall Awaits Me
2. Runes To My Memory
3. Death In Fire
4. Cry Of The Black Birds
5. Asator
6. Fate Of Norns
7. Victorious March
8. Pursuit Of Vikings