Dus laten we maar meteen aan de slag gaan. De avond wordt afgetrapt door de Britse Jo Quail, die de Roadburners onder u ongetwijfeld al kenden, al dan niet via livestreams. Helaas moet de celliste het met een handjevol bezoekers doen. Dat krijg je als je, godbetert, om 19:15 op een doordeweekse avond al aftrapt. Dat weerhoudt haar er echter niet van om een intieme show neer te zetten in de nu opeens immens lijkende Utrechtse poptempel.

Met een instrumentbeheersing waar je u tegen zegt, bouwt Jo haar eigen 'ensemble' middels repeaters en effecten die ze aan haar elektrische cello gekoppeld heeft. In een kleine drie kwartier speelt ze slechts drie nummers, die ze met gevoel voor humor aan elkaar praat. Het afsluitende, meer metal-georiënteerde Adder Stone kondigt ze bijvoorbeeld aan door daar de volgende ontstaansgeschiedenis over uit de doeken te doen: 'It was a hot night in Melbourne - make of that whatever you want'. Het is het laatste, maar tegelijkertijd ook meest indrukwekkende nummer.

Ook het Rotterdamse Gggolddd kennen we van Roadburn. De online versie van afgelopen jaar, Roadburn Redux, katapulteerde de alternatieve rockformatie, dat directe lijntjes met The Devil's Blood heeft, naar bekendheid onder de kenners. Afgelopen week bracht het sextet de nieuwe plaat This Shame Should Not Be Mine uit, waarop zangeres Milena Eva haar angst, schaamte en schuld veroorzaakt door seksueel geweld aan het daglicht blootstelt. Heavy shit dus.

Ook de podiumpresentatie draait om de in rijkelijk, maar in zwart uitgedoste zangeres. Haar compagnons beperken zich tot het het instrumentarium en staan in dienst van de frontvrouw. Ze vervullen als dusdanig dan ook een bijrol als het gaat om podiumpresentatie. De ogen en oren zijn gericht op de breekbare, maar niet gebroken(!) Milena, die het auditieve tapijt van haar vijf adjudanten gebruikt om haar van kwetsbaarheid en twijfel vervulde zang uit te dragen aan het steeds groter wordende publiek. Een enkele kenner zingt en beweegt mee, maar echt overtuigen doet de band vanavond nog niet. Ik zeg 'nog niet', want muzikaal zit het allemaal prima in elkaar. Het is slechts een kwestie van meters maken. De alternatieve rock is interessant genoeg om een groter publiek te bereiken en de diverse invloeden, waaronder sterk gebruik van elektronica, zijn origineel en progressief genoeg om zelfs verstokte critici nieuwsgierig te maken, en houden.

Maar dan is het toch tijd voor het hardere werk. Tijd voor Amenra. De zelfverklaarde parrhesiastische zorgverstrekkers van het zelf laten de concertzaal verstillen wanneer zij aftrappen met het tikken van de metalen buizen. "Yes, Boden!", klinkt het achter mij. De enthousiast roepende fan heeft gelijk. Daar gaan we. De traag slepende doomsludgeriffs brengen de zaal als een logge stoomwals tergend langzaam op gang. De band is zienderogen nog wat onwennig op het podium en ook het geluid moet hier en daar nog een betere inkleuring krijgen.

Maar met het opvolgende Razoreater staan de puntjes op de i en is het tijd voor het betere hoofd- en haarslaan. Als een golfslagbad beweegt de gehele zaal van voor tot achter ritmisch mee op de stroperige sloopmuziek. Hier lusten we wel pap van. Dat komt de band dan ook op enthousiast gejoel en applaus te staan. Gelukkig, alleen tussen de nummers. En, zoals te doen gebruikelijk, richt de band geen enkel woord aan de bijwoners van zijn mis. Volledig gefocust op de missie. De muziek doet het woord.

Zodra de eerste klanken van Het Gloren zich dan vervolgens aandienen, is het gelijk weer muisstil. Op een enkeling na, die het noodzakelijk blijkt te vinden zijn omstanders het plezier te ontnemen door in plaats van enige serieuze interesse in de band te tonen, de avond te beschouwen als een prima gelegenheid voor een theekransje met zijn matties. Het blijft een wonderlijk en bovenal irritant verschijnsel. Als de band je niet boeit, ga dan weg! Het komt hen op geërgerde blikken te staan, maar daarvan hebben of nemen zij blijkbaar geen enkele notie. Gelukkig speelt Amenra hard en staat het geluid als een huis. Zodra het volume weer opgeschroefd wordt, zijn we de stoorzenders gauw vergeten.

Met het al eerder genoemde Het Gloren en De Evenmens lijkt het vorig jaar zomer uitgebrachte De Doorn er bekaaid af te komen, maar beseffende dat de acht tracks tellende setlist daarmee voor een kwart gevuld is, valt dat mee. Ook het uurwerk is het daarmee eens, want met die twee tracks wordt een kleine twintig minuten (van de 75) gevuld. En zo gaan we in rap tempo door de setlist heen.

En hard gaat het. Want het is tijd voor het snelle Am Kreuz van Mass III (2005). De lichtshow zet het intens brute optreden extra kracht bij en zorgt voor extatisch geheadbang. De introspectieve stage peformance, waarin zanger Colin H. van Eeckhout, zoals we hem kennen, doorgaans met zijn rug naar het publiek toe staat, is als een séance, een meditatie, een hoogmis. Eenieder heeft zijn eigen privégedachtes, maar we delen het moment en zijn als individuen onderdeel van een groter geheel. Het geheel, dat meer is dan de optelsom der samenstellende delen.

Voor het gevoel wordt traditioneel afsluiter Diaken veel te vroeg ingezet, maar time flies when you're having fun. Nog één keer verenigen publiek en band zich in de muur van herrie, resulterende in een tsunami van headbangende hoofden. Hier zijn oerkrachten aan het werk. Hele lichamen gaan op en neer - worden meegesleurd in deze verzwelgende zee van auditieve erupties. Een laatste klap in het gezicht. Een laatste haat-explosie. Om vervolgens te besluiten met de projectie van de woorden 'Liefde en licht', afkomstig van het eerdergenoemde De Doorn. 'Er is liefde en licht, maar ik hou de ogen dicht'.

Met die verootmoedigende boodschap worden wij heengezonden. Eenieder met zijn eigen gedachtes, maar allen verenigd in dat gevoel. Het gevoel dat we weer kunnen, weer mogen. De omhelsingen van oude bekenden die elkaar in geen eeuwigheid gezien hebben, weerspiegelen deze dankbaarheid en vreugde. Tot snel, Tivoli. Tot snel, metalheads. Tot snel.

Setlist Amenra:
1. Boden
2. Razoreater
3. Het Gloren
4. Plus Près De Toi
5. De Evenmens
6. Am Kreuz
7. A Solitary Reign
8. Diaken

Setlist Gggolddd:
1. Wide-Eyed
2. He Is Not
3. Taken By Storm
4. Spring
5. Please Tell Me You're Not The Future
6. This Shame Should Not Be Mine
7. Invisible

Setlist Jo Quail:
1. Rex Infractus
2. Gold
3. Adder Stone

meer foto's op www.basementonline.nl