Nog heel af en toe horen we nieuwe bands die de ongrijpbare mix van horror, psychedelica, paganisme en erotiek in het jasje van de hardrock van de jaren zeventig spelen. Mogen wij je voorstellen aan Electric Citizen? Misschien ken je dit gezelschap al vanwege hun het album Sateen uit 2014 of heb je ze onlangs gezien in het voorprogramma van Wolfmother. Het debuut leverde ze een uitnodiging op voor Roadburn 2015, maar dit kwartet moest helaas afzeggen. Het nieuwe Higher Time zet in elk geval de huidige koers voort.

Electric Citizen moet niks hebben van moderne fratsen en daarom wordt naadloos aangesloten op de beweging die de jaren zeventig wil laten herleven. De muziek klinkt analoog en warm. Laura Dolan bedekt het geheel met haar galmende en bezwerende stem. Als je moe wordt van toevoegingen als een hammond-orgel of de dwarsfluit, dan zou de muziek van Electric Citizen wel eens heel goed voor je kunnen uitpakken. Deze plaat is door een kwartet gemaakt en zo klinkt het dus ook.

De band maakt indruk met hun sound, maar niet met het album. Geen van de tien songs blijven hangen. Het album begint met Evil en had ook zo kunnen eindigen. Alle mooie solo’s en riffs ten spijt, maar het lijkt allemaal zo op elkaar. Er wordt één tempo gehanteerd, alle zanglijnen lijken op elkaar en de afwisseling is niet meer dan de gitarist wat ruimte geven, zodat hij een solo kan spelen. De titeltrack stijgt lichtjes boven de rest uit, maar het is bij lange na niet genoeg. Dit album klinkt als een lang liedje. Daarbij niet bepaald het beste wat je ooit gehoord hebt. Als dit het plafond is van Electric Citizen, dan mogen ze hun tour met het gevallen Wolfmother koesteren. Veel meer zal er niet in petto zijn.

Tracklist:
1. Evil
2. Social Phobia
3. Misery Keeper
4. Devils In Passing Time
5. Golden Mean
6. Higher Time
7. Ghost Of Me
8. Natural Law
9. Crux
10. Two Hearted Woman