Het Amerikaanse Pentagram mag gerust een legendarische band genoemd worden. Onder aanvoering van Bobby Liebling was dit gezelschap een van de hardste acts van de jaren zeventig met daarbij nogal een reputatie. Met het duistere en satanische karakter van hun muziek was Pentagram een absolute pionier van heavy en doom metal. Een invloed die nog altijd geldt voor jonge muzikanten.
Maar tijden veranderen. Het hoogtepunt van Pentagram ligt ruim dertig jaar achter ons. Hoewel de band live nog altijd imponeert, is er van stabiliteit weinig sprake. De lijst van oud-bandleden is imponerend. Oudgediende Victor Griffin verliet de band in 2012 voor de derde keer, maar voegde zich vorig jaar weer aan Bobby’s zijde. Ik geef toe dat ik daar erg blij mee was, maar na het horen van Curious Volume vraag ik me toch echt af waarom hij zijn tijd en energie niet steekt in Place Of Skulls en In-Graved. Dan is er ook nog de beruchte bekering van Bobby naar het christendom. Dat de muziek er niet onder hoeft te lijden, bewijst de eerder gekerstende Griffin keer op keer, maar met Pentagram is het een ander verhaal. Het venijn is eruit.
Curious Volume zal de aandacht van veel fans trekken, maar stuk voor stuk zullen zij teruggrijpen naar de geweldige klassiekers die ze gemaakt hebben. De nieuwe plaat is eigenlijk niet slecht, maar erg gewoontjes. Voortdurend word je getrakteerd op doorsnee stampers die weinig losmaken en al helemaal niet blijven hangen. Liebling snauwt nog wel, maar hij klinkt lang niet zo bezeten als vroeger. De sfeer is verdwenen en tegenwoordig is Pentagram een band die je eerder in een bikertent zal horen. Doordat het veel directer geworden is, zijn de interessante riffs en (vreemd genoeg eigenlijk) pakkende refreintjes verdwenen.
Zet na Curious Volume een plaat als Day Of Reckoning of Relentless op en het kwaliteitsverschil zal snel duidelijk worden. Pentagram heeft er een handje van om veel oud materiaal te hergebruiken op nieuwe platen, maar dat valt voor het eerst reuze mee. Wellicht kan ik beter zeggen dat het tegenvalt. Ik vermoed dat Devil’s Playground zo’n oudje is, want dit nummer laat me iedere keer weer wakker schrikken. Dit klinkt als de vertrouwde Pentagram. Begrijp me verder niet verkeerd. Ik blijf de band aanbidden, maar ik houd het wel bij hun optredens.
Tracklist:
1. Lay Down And Die
2. The Tempter Push
3. Dead Bury Dead
4. Earth Flight
5. Walk Alone
6. Curious Volume
7. Misunderstood
8. Close The Casket
9. Sufferin'
10. Devil's Playground
11. Because I Made It
