Er zijn van die dagen dat doelloos rondsnuffelen op een website als Bandcamp zich meer dan uitbetaald. Zo stuit je uit het niets op het Australische Child en vraag je je af hoe het mogelijk is dat zo’n sterk debuutalbum uit 2014 volledig aan je voorbij is gegaan. Child is in 2012 opgericht en heeft als spil in de bezetting zanger/gitarist Mathias Northway. De ritmesectie bestaat uit bassist Jayden Endsor en drummer Michael Lowe.

Er zijn aanzienlijk veel stoner- en doomformaties waarbij blueselementen terug te horen zijn. Child gaat hier een stapje verder. Bij de mannen uit Melbourne zijn de bluesinvloeden zeer prominent aanwezig. Over de gehele plaat wordt je overladen met lange en adembenemende gitaarsolo’s die doordrenkt zijn in fuzz en reverb. Ook tekstueel ademen de nummers pure blues uit, met behulp van de cleane, klagende, maar toch troostende zang van Northway.

Het album opent met Trees, dat vergelijkbaar is met de sound die Black Sabbath had op hun debuutplaat, alleen laat Child zich wat meer van haar psychedelische kant horen. Echt genieten is het met Stone By Stone, Mean Square en All Dried Up. In laatstgenoemde wordt er gebruik gemaakt van een orgeltje en volgt er een fantastische climax, waarin Mathias voor het eerst echt fel de teksten uitspuwt. Kortom: een ijzersterk nummer dat alleen al de aanschaf van deze plaat rechtvaardigt. Niet alle eer dient te gaan naar Northway, want ook de ritmesectie verdient lovende woorden. Stone By Stone is bijvoorbeeld een nummer dat compleet gebouwd is rondom een duidelijk op de voorgrond hoorbare basloop.

Als de Australiërs dan ook nog afsluiten met het meer dan tien minuten durende Blue Overtone Storm/Yellow Planetary Sun, dan weet je dat het wel goed gaat komen met deze heren. Hoewel er na een minuut of vier wel heel nadrukkelijk geflirt wordt met War Pigs, laat Child hier wederom horen dat het een talentvolle band is. Waar het met name in slaagt, is het maken van songs die niet afhankelijk zijn van een pakkende riff. Hierdoor is er ruimte voor de bandleden om te laten horen wat ze als individuele muzikanten kunnen. Tel daarbij het mooie artwork van Nick Keller op en je hebt met Child een uitstekend bluesrockalbum te pakken.