De band is voor dit album niet afgeweken van het ingeslagen pad. Amaryllis voelt echt aan als een logisch vervolg op The Sound Of Madness, en heeft nog altijd het typisch Amerikaanse rockgeluid. Alle elementen die het vorige album sterk maakten zijn nog altijd in spel. Lekkere nummers met catchy hooks en goede zang, afgewisseld met enkele mooie rustige nummers. Wederom hakt de opener er gelijk goed in, met het felle Adrenaline, wat een mooi contrast vormt met de prachtige, sfeervolle afsluiter Through The Ghost>. Daar tussenin zitten ook nog wat pareltjes, bijvoorbeeld het harde, catchy Enemies of het mooie titelnummer. Een beetje een misser is toch wel de eerste single Bully, met z'n wat zeikerige refrein. De boodschap mag dan duidelijk zijn, toch had dit nummer beter gekund. En dat zeikerige hebben toch meer nummers last van.

Bassist Eric Bass en gitarist Zach Myers ontbraken misschien op de vorige cd, toch is het niet te merken. Het gitaarspel ligt namelijk ook in het verlengde van de vorige cd, alleen heeft het misschien net iets minder pit. De solo's klinken echter zeer in orde, evenals de productie. Shinedown heeft er goed aan gedaan om weer met Rob Cavallo en Dough McKean te werken, want het geluid staat als een huis en is kraakhelder. De zang van Brent Smith maakt dit album echt helemaal af. Hij heeft inmiddels zoveel ervaring van het vele touren dat hij zijn stem perfect weet in te zetten.

Misschien is het omdat het vorige album al van zulke hoge kwaliteit was, maar Amaryllis haalt het toch net niet bij The Sound Of Madness. Het album is op zich dik in orde, maar het mist net dat beetje extra dat z'n voorganger wel heeft.

Tracklist:
1. Adrenaline
2. Bully
3. Amaryllis
4. Unity
5. Enemies
6. I'm Not Alright
7. Nowhere Kids
8. Miracle
9. I'll Follow You
10. For My Sake
11. My Name (Wearing Me Out)
12. Through The Ghost