Disquiet timmert al heel wat jaartjes aan de weg. Dit jaar viert de band zijn twaalfjarig bestaan en dat is toch niet veel bands gegeven. Naast legio optredens in en om de eigen woonplaats (Utrecht) kwam de band echter niet veel verder dan een handjevol optredens in verschillende jongerencentra en aanverwante kleine honken. Als regelmatig bezoeker van de kleinere concertjes in de regio Utrecht was ik dan ook al aardig bekend met de melodische thrash van dit kwintet. Ik schoof daarom dan ook enigszins bevooroordeeld de nieuweling Scars Of Undying Grief in mijn computer, maar wat schetst mijn verbazing?!
Deze plaat is een reuzensprong vooruit ten opzichte van wat ik ze live altijd zag doen. De strot van zanger Sean staat lekker dik in de mix en ook de gitaren zijn heerlijk vet aangezet. Bovendien hebben de drums een likje moderne verf gekregen. Het mag dan allemaal niet reteorigineel zijn, maar rammen doet het wel en dit soort thrash is in dat opzicht gewoon tijdloos. Er is ook aan variatie gedacht. Zowel tussen de nummers als binnen de nummers. U wordt als luisteraar alle kanten opgestuurd. Subtiele melodieën wisselen bruut rossende riffs af zonder dat het gekunsteld over komt. Scars Of Undying Grief is daarmee een modern en erg solide album geworden.
Op de valreep kwam er ook nog nieuws bij Metalfan binnen op het front van de line-up. Bassist Waldo Kloor heeft onlangs zijn zinnen op andere zaken gezet en zijn plek wordt opgevuld door Koen Romeijn, die we kennen als gitarist van Detonation, Cardamon en Engorge. Dit zal ongetwijfeld ook een nieuwe boost geven aan de sound van deze mannen uit de Domstad. Met deze plaat moeten er toch ook wat nieuwe deuren opengaan voor Disquiet met een paar mooie festivals en optredens op de wat grotere podia.
Tracklist:
1. La Camorra
2. Killing Silence
3. Trenches Of Blood
4. Predator
5. Outcry
6. No Mercy Left
7. Indignation
8. Carved Soul
9. Do Not Obey
10. Faces Of the Fallen
11. New Age Of War
12. Scars Of Undying Grief
