Wat minder is echter dat het bij sommige liejes soms lijkt of je naar liedjes van een van de vorige cds zit te luisteren, maar dat heb je wel vaker bij nocturnal rites.
Maar aan de andere kant staan er ook een paar hele goeie tracks op, namelijk Hell and Back een lied waar je het gewoon niet bij kan laten om mee te gaan zingen, zo ook track 5, The sign en track 9 The Temple of Death. Vooral op The Temple of Death is een lekkere duistere sfeer te vinden.
Afterlife is geen klassieker maar toch zeker wel een goede cd om in je collectie te hebben
.jpg){kind=small}
