Waarom? Om de simpele reden dat Wodensthrone de sound op geheel eigen wijze verrijkt met invloeden uit de traditionele black metal en pagan metal. Verwacht geen overheersende folkmelodieën, maar een kille en ijzingwekkende aaneenschakeling van duistere riffs en rauwe passages. Zo doet het gitaargeluid meermaals denken aan het geniale laatste album van Blut Aus Nord. Wodensthrone weet met de riffs zo'n zelfde soort epische stemming neer te zetten en dat komt de effectiviteit van het songmateriaal alleen maar ten goede. De structuren doen echter ook regelmatig denken aan een meer gevarieerde versie van het latere materiaal van Graveland.

Zalvend, krachtig en hypnotiserend. Dat zijn de trefwoorden die vooral op Loss van toepassing zijn. Nummers als Those That Crush The Roots Of Blood en Upon These Stones creëren een zeer naargeestige sfeer, waarin het desolate door ijzige keyboardlijnen en prachtige tokkels geweldig aanbeden wordt. Fraai is ook de progressieve opbouw van het schitterende Black Moss. Door middel van beenharde blastbeats, ijzingwekkende zang en een zeer treurig doomy (met tokkels opgesierd) middenstuk zet men precies de juiste toon. Door dieper liggende gitaarmelodieën klinkt de compositie tijdens heftige momenten bijna tranentrekkend mooi.

Dankzij het zalvende geluid van de riffs en de interessante details in de muziek, luistert de cd heerlijk weg, vooral met de koptelefoon. Door ruimschoots te experimenteren met dynamiek en de vooruitstrevende opbouw van de composities, overtreft Wodensthrone met gemak de laatste werken van veel stijlgenoten. Natuurlijk zijn er ook genoeg elementen die interessant zijn voor de fans van traditionelere black metal, maar dankzij de vele lagen in de muziek is Loss een album dat zich keer op keer laat beluisteren, zonder dat de verveling maar een moment toeslaat.

Tracklist:
1. Fyrgenstréam
2. Leódum On Lande
3. Heófungtid
4. Those That Crush The Roots Of Blood
5. Black Moss
6. Upon These Stones
7. Pillar Of The Sun
8. That Which Is Now Forgotten – 597