En dat kan ik alleen maar bevestigen. Toen ik de eerste paar nummers hoorde van "In Uterus Rebirth" dacht ik dat Negative
Creeps een soort nu-metal band was die elementen uit de Thrash Metal en Hardcore in de sound verwerkte. Maar naarmate ik de
cd verder verkende ontdekte ik dat de vier heren ook het Death Metal genre in hoog aanzien houden, wat zich vooral
manifesteert in de laatste paar tracks, "Last of the Ancients" en "Nipple Torture". Een beetje een rare gewaarwording, het
luisteren van deze cd.
Deze band heeft dus meerdere gezichten. De opgefokte eerste tracks voldoen aan een hoop nu-metal-criteria; er zit een sterke
groove in en de zang is van het ruige type zoals bijvoorbeeld lieden als Max Cavalera en Rob Flyn hanteren. Evenals de (oude)
Machine Head overigens, laten de Negative Creeps flink wat thrashy gitaarwerk horen, iets dat deze band ook wel in verband
brengt met Killswitch Engage. En om nog maar wat namen te noemen, doet de ruige zangstijl me af en toe denken aan de klanken
van Burton C. Bell van Fear Factory en laten de eerste paar nummers ook wel wat overeenkomsten met de band Skinlab horen.
Aangezien de band al sinds de vroege jaren '90 bestaat en de Griekse metalscene een van de meest hechte is van de wereld, is
het niet verbazingwekkend dat onder meer gromheerschap Sakis Tolis van Rotting Christ zijn vocale talenten aan de band
verleent. Door de grunts en screams van de gastzangers beschikt de band over de mogelijkheid om pure Death en zelfs Black
Metal-achtige passages in de muziek te verwerken, wat in een nummer als "In Uterus Rebirth" een zeer opmerkelijk effect
schept. Stel je voor, het ene moment hoor je nog ruige Machine Head-achtige taferelen, die plotseling aan de kant gezet
worden voor een smerige blastpassage met ijzingwekkende screams.
Vanaf "Last of the Ancients" is Negative Creeps ineens een sinistere Death/Black Metal band en vliegen de blastbeats je om de
oren. Dat de band meerdere genre's behandeld op een enkel album vind ik fantastisch, maar de onverwachte dosis extreme metal
op het laatst doet helaas dat het album meer dan een beetje uit balans is. Het is alsof je naar een split cd van twee geheel
verschillende bands zit te luisteren.
Over de productie ben ik niet echt te spreken. "In Uterus Rebirth" is opgenomen in de thuisstudio van de band, en ik vind het
jammer dat de heren niet op zoek zijn gegaan naar een wat professionelere studio. De muziek klinkt een beetje zwak en loopt
daardoor de indrukwekkende power van de albums van de bands die ik noemde mis.
Ondanks mijn aanvankelijke wantrouwen betreffende de vreemde combinatie Nu/Death Metal - de biografie spreekt van 'nudeathmetalcore' - , vind ik "In Uterus Rebirth" een zeer interessante plaat. Het is jammer dat het geluid niet wat beter is, wat de plaat eerlijkerwijs enkele punten kost.
Tracklist:
1. Magnetic Fields
2. Code
3. Son of a Shotgun
4. Bored
5. Quantum
6. In Uterus Rebirth
7. Reincarnation
8. Last of the Ancients
9. Nipple Torture
10. One Hate
.jpg){kind=small}
