Het was te verwachten. Nuclear Blast haakt ook steeds meer in op de heersende 'thrash revival'. Deze keer is het met de Amerikaanse band Mantic Ritual. Dit album verscheen al eens eerder onder de bandaam Meltdown, maar men besloot de plaat maar opnieuw op te nemen en vervolgens uit te brengen onder de nieuwe naam. Prima, van mij mag het.

Van mij mag de band ook gerust oude riffs van Metallica, Exodus en Anthrax in de mix gooien en er 'eigen' nummers van maken. Ik vind het allemaal prima, maar deze release krijgt er wel een naar bijsmaakje door. Elk groot platenlabel komt immers opeens op de proppen met nieuwe thrashbandjes om ook te snoepen van het succes. Tot nu toe is nog geen enkele band echt bijzonder geweest. Evile was erg leuk, Merciless Death ook en met een band als Hatchet gokte men mis. Om nu te zeggen dat Nuclear Blast met deze thrashers naast de pot piest, gaat te ver. Mantic Ritual verstaat de kunst van het songschrijven, speelt uitstekend en weet precies welke riffs ze moet stelen. Dat doet men het beste in de eerste twee nummers, die ook opvallen dankzij behoorlijk lekker zangwerk van Dan Wetmore.

Maar dat kopieerwerk is nu ook precies de reden, waarom ik verder weinig enthousiast ben over deze plaat. De muziek klinkt ontzettend goedkoop. Evenals bij de andere 'revival' bands krijgen we een ruim drie kwartier durend riff-o-rama voor de kiezen, waarin geen enkele nuance zit. De schreeuwerige verkrachting van Blackout (Scorpions) kan ook geen glimlach op mijn gezicht toveren. Ja, het luistert allemaal lekker weg en de productie is behoorlijk vet. Het is alleen dat ik het al duizend keer eerder heb gehoord. De band voegt helemaal niets toe aan het reeds bestaande spectrum (met als dieptepunt het volstrekt inspiratieloze Thrashatonement). Als het op deze manier doorgaat, dan ben ik bang dat slechts de thrashhelden van weleer straks nog overeind blijven en dat we over een paar jaar niets meer horen van al die nieuwere groepen.

Mantic Ritual past keurig in het rijtje van Hyades, Bonded By Blood en Fueled by Fire. Degelijke thrash met een erg vette sound. De nummers missen echter de diepgang en originaliteit van de grote voorbeelden, waardoor de plaat na een paar draaibeurten ernstig begint te vervelen. Voor een potje goed geproduceerde thrash metal kun je dit schijfje best in huis halen, maar zoek je vernieuwing en diepgang, dan kun je deze nogal oppervlakkige release gerust aan je voorbij laten gaan.

Tracklist
1. One by One
2. Executioner
3. Black Tar Sin
4. Death And Destruction
5. Murdered to Death
6. Souls
7. Panic
8. Double The Blood
9. Blackout
9. Thrashatonement
10. Next Attack