De hooggespannen verwachtingen voor dit album lagen op het niveau van "het gaat lijken op de kwaliteit van Under Lock And Key, wat nog altijd de status "legendarisch" heeft. Die verwachting wordt voor een groot gedeelte ingelost.
Als zanger heeft ook Don Dokken last van de voortschrijdende tijd, het is allemaal niet meer zo fel en overtuigend als vroeger. Ik moet zeggen dat gitarist (en advocaat) Jon Levin, die na zo'n imposant rijtje gitaristen een lastige taak had, me verrast. Goede gitarist, misschien niet altijd even origineel in zijn spel, maar ik hoor een gezonde mix van Lynch, Zakk Wylde en een brok eigen inbreng.

Voor wat betreft het songmateriaal zal ik niet al te veel in details gaan treden, maar feit is dat dit album voldoende kwaliteit heeft om te spreken van een geslaagd album, met lekker rockers zoals Disease en Point Of No Return en af en toe een ballad (zoals het zoete How I Miss Your Smile) en wat rustigere passages. De akoestische set die ze eind vorig jaar op de planken brachten bleek ook al een gouden greep voor de Dokken fans, en ik denk dat dit album wederom een polonaise aan nieuwe fans zal veroorzaken die inhaken bij de oudere fans van het eerste uur.

Tracklist:
1. Standing On The Outside
2. Give Me A Reason
3. Heart to Stone
4. Disease
5. How I Miss Your Smile
6. Oasis
7. Point Of No Return
8. I Remember
9. Judgment Day
10. It Means
11. Release Me
12. This Fire
13. Sunset Superstar (bonus track on limited edition)