Het Zweedse Raise Hell kreeg naamsbekendheid door eenvoudige thrashalbums als “Wicked Is My Game” en “Not Dead Yet”. Ook het nieuwe “City Of The Damned” is een aaneenschakeling van de bekende thrashclichés, de zanglijnen zijn van Destruction gestolen en de riffs zijn variaties op riffs van grotere bands. In theorie is Raise Hell dus een erg overbodige band.
Maar in praktijk zijn ze gewoon een leuk gezelschap dat stoere metal maakt. De zang van Jimmy Fjällendal kan je omschrijven als Schmier die in een dronken bui Judas Priest staat te zingen in zijn stamcafé. De muziek is strak uitgevoerd en de songs blijven na een kwartluisterbeurt al hangen. De no-nonsense instelling van “City Of The Damned’ kan je nog het best vergelijken met het laatste Witchery album “Don’t Fear The Reaper”. De teksten zijn heerlijk over the top en de productie is lekker vet. Én de albumcover is ook lekker metal. Dus voor een keer klagen we niet over de overbodigheidsfactor, de non-originaliteitprijs en de foutheidsgraad, maar drukken we nog eens op Play en trekken we een blikje bier uit de ijskast. De mooiheid van het leven zit in de kleine dingen.
Tracklist:
1. Devil's Station
2. City of the Damned
3. Like Clowns We Crawl
4. Reapers Calling
5. Open Your Mind
6. Ghost I Carry
7. My Shadow
8. To the Gallows
9. I
10. Rising
