Na het aardige, doch niet daverende debuut "Memories of a Dream" is hier dan het tweede album van Arwen. Struikelblok op het vorige album was voor velen de soms tenenkrommende zang van Nacho Ruiz. Ik kon de meeste zangpartijen echter wel waarderen en beloonde dat album dan ook met een redelijk cijfer.
Op dit tweede album bestaat de band nog steeds uit veel muzikanten en daarmee onderscheid de band zich natuurlijk van andere power metal clubjes. Maar om nou te zeggen, dat het te merken valt. Nee.

"Illusions" bevat 13 nummers melodieuze power metal en daarmee is eigenlijk alles gezegd. Hier en daar een progressief tintje en in sommige songs wat zwaarder beukwerk.
In de eerste nummers valt op dat er aan de vocalen weinig veranderd is. Nacho is nog steeds een man van de hogere regionen en soms kan dat wel eens heel storend werken. Op het vorige album, waren de zanglijnen vrij goed, maar op dit album klinkt hij nogal gehaast en de irritante uithalen zijn niet van de lucht. Ook zet hij zo nu en dan een wat agressievere strot op, maar dit is nauwelijks een toevoeging aan het geheel.
Het tweede element dat opvalt is dat de vocalen van zangeres Mamen ook prominenter aanwezig zijn. Of we daar nu zo blij mee moeten zijn is een andere vraag, want was ze op het vorige album een welkome afwisseling, nu blijkt dat ze een middelmatige zangstem heeft. Ze klinkt schor en als ze soms even op de hogere toer gaat hapert ze zelfs. In de nummers Keltia en het vreselijk slappe Lullaby gaat ze meerdere malen de fout in en het afgrijselijke accent wil ook niet echt meewerken.

Tekstueel gezien heeft de band weinig te melden, want het is weer fantasy dat de klok slaat, nou zou dat met prachtige vocalen weinig uitmaken natuurlijk, maar helaas is dat dus niet het geval.
Persoonlijk vind ik het dan ook heel erg jammer dat de vocalen op dit album soms jammerlijk slecht klinken, want muzikaal is het allemaal uitstekend. De solo's zijn werkelijk geweldig en de twee (?) toetsenisten zorgen voor verwarmende toetsentapijten. Elk nummer kent een prachtig intro en de instrumenten worden prima bespeeld.
De productie is ook erg goed, alles galmt lekker en vooral het begrip spanningsopbouw word flink uitgemolken.

Muzikaal gezien en productioneel is dit een heel erg goed album. Het mag muzikaal dan nog prima wezen, van een band met 8 bandleden mag je toch wel iets meer verwachten. Soms wil de band namelijk iets teveel in een bepaald nummer en dat komt hier en daar niet helemaal uit de verf, maar elk nummer heeft muzikaal gezien een bepaalde charme. Nummers als Infinity en de titelsong zijn uitstekend geschreven krakers, maar helaas word menig magisch moment vergald door de matige zang.

Mijn advies luid dan ook uiteindelijk dat power metal fans eerst dit album eens moeten onderwerpen aan een grondige luisterbeurt, alvorens tot aankoop over te gaan. Hoewel de band er dus muzikaal en productioneel behoorlijk op vooruit is gegaan, hoef je zulke sprongen niet te verwachten op zanggebied. Liefhebbers van overdreven hoge zang en hese vrouwelijke rookstemmen zullen wellicht wel de tijd van hun leven hebben, maar het kan ook gewoon een kwestie zijn van persoonlijke smaak.
Liefhebbers van een band als Angra moeten dit dan maar eens een keer beluisteren en dan zelf oordelen. Helaas toch een iets lagere beoordeling dan bij het debuut.

Tracklist
1. Into The...
2. Illusions
3. Riding Alone
4. Dance Of Souls
5. Infinity
6. Keltia
7. Fantasy of Reality
8. No More Tears
9. By My Own Sight
10. One Reason To Live
11. Lullaby
12. Somewhere In The Past
13. Touch The Sky