Met Requiem For Mankind is de trilogie van het productieve Memoriam compleet. Het eerste deel, For The Fallen (2017), handelt over de rouw. Opvolger The Silent Vigil (2018) gaat over het opgebaard liggen en het verdriet. Requiem For Mankind gaat over de begrafenis.
Het meest recente album gaat zeer sterk van start met Shell Shock, met prima, door Death geïnspireerde tremoloriffs in het couplet en Bolt Thrower-achtige twinleads in het refrein. Undefeated laat een heel andere kant horen van de Britse deathmetalband. In deze single zijn aanvankelijk vooral hardcore- en groovemetalelementen verwerkt, maar vervolgens bieden de ervaren heren ook nog eens veel melodie.
Door deze afwisseling en combinatie van stijlen ontstaat een album dat niet snel verveelt. Integendeel, Requiem For Mankind is het sterkste Memoriam-album tot nu toe. Of het nu Never The Victim is, dat Bolt Thrower-passages afwisselt met melancholische doom en Death-leads, of Austerity Kills, waarop je dankzij de hardcoregrooves onmogelijk stil kunt blijven zitten.
Het is vooral het gitaarwerk dat in zeer positieve zin opvalt. De gaafste riffs vind je behalve in de eerste twee tracks in het verhalende, repetitieve In The Midst Of Desolation, in Refuse To Be Led, dat wisselt tussen tripletriffs en atmosferische twinleads, en in de traditionele doomtrack The Veteran. Pas tegen het einde zakt deze release wat weg met het titelnummer en Fixed Bayonets. Interment is een repetitief, traag instrumentaal outro.
De stem van Karl Willets, die hier en daar enigszins aan die van Max Cavalera doet denken, heeft de laatste jaren wel veel geleden. De vocalen zijn dan ook het minst overtuigende element op deze release. Het is vooral het drum- en vette gitaarwerk dat de boventoon voert. De heldere productie laat ruimte voor alle instrumenten en de vocalen, al liggen de baspartijen diep begraven in de mix en komen ze slechts een paar keer écht goed aan de oppervlakte.
Zoals reeds aangegeven is Requiem For Mankind de beste Memoriam-langspeler. Misschien niet over de hele lengte even sterk, maar zeker de helft van de tracks is zeer dik in orde en ook de wat mindere bevatten aardige ideeën. Het is jammer dat het optreden op Stonehenge vanwege problemen op het vliegveld geen doorgang kon vinden, maar - zo was te lezen in de verklaring van de band op Facebook - “We will be back…!” Iets om naar uit te kijken, want met deze plaat verdient Memoriam meer positieve aandacht dan het tot nu toe heeft gekregen.
Tracklist:
1. Shell Shock
2. Undefeated
3. Never The Victim
4. Austerity Kills
5. In The Midst Of Desolation
6. Refuse To Be Led
7. The Veteran
8. Requiem For Mankind
9. Fixed Bayonets
10. Interment
