Ze zorgen samen voor een flinke bak herrie. Erinc Sakarya en Hanno Klänhardt van Mantar hebben niet meer nodig dan een drumstel en gitaar. Hun verrotte strotten doen de rest. Met die beperkte hoeveelheid ingrediėnten zetten ze een interessante mix van stijlen neer. Keiharde sludgy metal zoals Mastodon op het debuut speelde en beestachtige black metal vormen een greep uit de invloeden. En dat met de agressie van een willekeurige thrash- of hardcoreband.
Of het gebodene op The Modern Art Of Setting Ablaze mooi is, is een tweede. Ik heb zelf wel eens gezegd dat ik de lelijkheid in een genre als black metal best kan waarderen. Dissonanten, ranzige vocale uitspattingen en domweg duisternis, gevangen in een slordige notenreeks; ik lust het best. Mantar doet in die zin ook niet aan mooie muziek. De muur van geluid staat bol van loodzware gitaarriffs en ijzingwekkend gekrijs, terwijl Erinc regelmatig met pannenset en al van de trap lijkt te sodemieteren. Het zijn passages en klanken waar je niet echt van geniet, zoals van een fraaie melodie, maar meer stukken waar je ontzag voor hebt. Mantar legt het beest in beide muzikanten bloot. Intens, hard en gemeen. Het zweet spat nog net niet je speakers uit.
Zodoende vind ik The Modern Art Of Setting Ablaze als kunst erg geslaagd. Of ik de plaat in de toekomst voor mijn plezier vaak opzet? Ik ben bang van niet. Sommige buldercollages consumeer je een paar keer tot je verzadigd bent. In dit specifieke geval is de verzadiging blijvend. Ongetwijfeld zijn er liefhebbers die deze aaneenschakeling van oerkracht en doodsreutels dag in dag uit willen beluisteren. Daar wens ik ze alvast veel plezier mee.
Tracklist:
1. The Knowing
2. Age Of The Absurd
3. Seek Forget
4. Taurus
5. Midgard Serpent (Seasons Of Failure)
6. Dynasty Of Nails
7. Eternal Return
8. Obey The Obscene
9. Anti Eternia
10. The Formation Of Night
11. Teeth Of The Sea
12. The Funeral
