Met de twee jaar geleden verschenen langspeler Revival toont de heavyrockgroep Gozu eindelijk zijn kwaliteiten. Hoewel de eerste twee platen zeker niet slecht zijn, is het op die releases toch wat generiek. Met Revival en de nieuwste aanwinst Equilibrium steekt de band uit Boston in positieve zin zijn hoofd boven het maaiveld en wordt er aan de hoge verwachtingen rondom deze groep voldaan.

Waar er op Revival al flink wat vooruitgang te horen is op het gebied van songwriting, is Equilibrium nog een extra stapje in de goede richting. De laaggestemde gitaarpartijen zijn nog altijd een belangrijk onderdeel in de muziek van Gozu. Maar de tijd dat alles in het teken stond van die o zo heerlijke riffs ligt achter de Amerikanen. Nee, Gozu schrijft tegenwoordig langere, maar vooral completere songs.

Wat opvalt, is dat Gozu het rechttoe rechtaan-werk wat beter en natuurlijker weet te combineren met de dromerige passages. De liedjes klinken beheerst en weloverwogen. Ook is er wat meer aandacht besteed aan de vocalen. Marc Gaffney heeft een karakteristieke love-it-hate-it-stem, maar is zeker een van de betere zangers in het heavy/stonerrockgenre. Gaffneys zanglijnen zijn pakkender geworden. Met name in Ricky “The Dragon” Steamboat, They Probably Know Karate en Prison Elbows is zijn zang beter dan ooit. Daarbij zijn ook de achtergrondvocalen beter verzorgd.

Gozu heeft flink gespijkerd aan zijn sound. Dat heeft geleid tot een herkenbaar eigen geluid. De dromerige, bijna shoegaze-achtige passages zijn een aanwinst in de inmiddels prima uitgewerkte songs. De groep klinkt hier zelfverzekerd en levert met Equilibrium een divers album. Gozu is zeker één van de leukere heavyrockgroepen van het moment en heeft genoeg potentie om nog meer te groeien.