De Finse doomformatie Church Of Void komt vier jaar geleden uitstekend voor de dag met zijn debuut Dead Rising. Op deze full-length speelt de band heavy doom; een combinatie van doom en heavy metal. Het materiaal op de plaat vergt wat inzinktijd, maar de afwisseling en ruwheid maken Dead Rising tot een ijzersterk debuut. Dit jaar komt de groep uit Jyväskylä met de zelfgetitelde opvolger. De term heavy doom is nog steeds van toepassing, al pakken de Finnen het op dit album net iets anders aan.

Hoewel Church Of Void in eerste instantie te typeren is als doom, volgen de songs niet het stramien van traditionele doom. Er zijn weliswaar invloeden hoorbaar van Saint Vitus en Pentagram, maar in songs als Passing The Watchtower en Harlot’s Dream ligt het tempo hoog, hebben de songs soms een groovend karakter of volgen ze een opbouw die eerder doet denken aan heavy metal dan aan oude doom. Ook laat Church Of Void soms een vleugje gothic toe in de composities en doet het op die momenten denken aan Tiamat. Vooral World Eater had zo op het Tiamat-album Clouds kunnen staan. Bij Dead Rising zit de charme in de eigenwijze, ruwe sound van het songmateriaal. Op Church Of Void is het geluid meer opgepoetst, klinkt de band volwassener en is het songmateriaal van een hoger niveau. Op deze plaat wordt dat bewezen met ijzersterke composities als het prachtige, sfeervolle Lovecraft, het dramatisch opgezette Moonstone en het dreigend klinkende World Eater.

Het slagen van deze plaat is een collectieve prestatie en niet specifiek te danken aan één of twee bandleden. Toch is het indrukwekkende drumwerk van Byron Vortex nog het vermelden waard. Byron is allesbehalve een drummer die drumt in de dienst van het liedje. Regelmatig gooit hij er wat extraatjes tegenaan, wat de songs energieker en dynamischer maakt. Al met al heeft Church Of Void hiermee het sterke debuut een goed vervolg gegeven. De band is hoorbaar gegroeid en het songmateriaal is sterker. Met twee uitstekende releases op zijn naam is Church Of Void hopelijk op weg naar een grotere fanbase. Dat verdienen deze Finnen inmiddels zeker.