Voor fans die een plaat verwachten die aansluit op Black Waltz (2012) en Hail The Apocalypse (2014) zal het raar opkijken zijn, want Feathers & Flesh doet nog maar sporadisch denken aan voorgaand werk. Het logge geluid dat Avatar op die platen kenmerkt, is losgelaten en heeft plaatsgemaakt voor een experimentele sound, waarbij de band langs verschillende genres gaat. De grootste verandering zit in de zang van Johannes Eckerström. Zijn karakteristieke gebrul heeft grotendeels plaatsgemaakt voor cleane zang, waarbij hij nog meer in zijn rol van duivelse grimeur is gaan zitten. Het theatrale dat de band visueel zo omarmt, heeft zijn weg dan ook meer in de muziek gevonden.
Ook muzikaal is het een en ander veranderd. De grove en zware gitaarriffs worden vaker ingeruild voor harmonieuze gitaarlijnen, waardoor de muziek lang niet meer zo statisch aanvoelt. Daarbij komt ook dat Feathers & Flesh een erg dynamisch album is, met erg veel afwisseling tussen de nummers onderling. Dit komt mede door het concept van de plaat, dat het verhaal vertelt over een uil die op missie is om de zon uit te schakelen. Hierdoor is er veel schakeling tussen de snelle en harde nummers als For The Swarm, One More Hill en New Land als de langzamere en meer sfeervolle tracks zoals Fiddler's Farewell, afsluiter Sky Burial en het Korn-achtige Black Waters.
De plaat moet het uiteindelijk hebben van sterke individuele songs, die er met kop en staart bovenuit steken, want over de gehele lengte weet hij niet helemaal te overtuigen. Na een sterk begin zakt het album halverwege in, om daarna nog sporadisch de aandacht te trekken. Zo is vooral het begin met het tweeluik Regret en House Of Eternal Hunt alsmede The Eagle Has Landed en New Land erg fraai en behoren die tracks tot de hoogtepunten van de plaat. Ook het naar System Of A Down-linkende For The Swarm overtuigt, maar het beste vind je vlak aan het einde met When The Snow Lies Red. In deze grootse, arenarock-achtige finale komen alle elementen van Avatar het beste tot zijn uiting. Daartegenover staan flauwe songs als Fiddler's Farewell, Tooth, Beak & Claw en Sky Burial, die mede door de overacting in de zang van Eckerström tegenvallen.
Feathers & Flesh is dan ook bij vlagen een erg goed album. Het weet niet over zijn gehele lengte te overtuigen en vooral richting het einde komen er een paar nietszeggende tracks voorbij. Ook werkt af en toe het concept van de plaat tegen. Doordat er verhaaltechnisch veel geschakeld wordt, is er muzikaal niet een duidelijke lijn te ontdekken en worden harde nummers vaak opgevolgd door langzame, waarbij er qua stijl ook enorm van elkaar afgeweken wordt. Hierdoor verslapt regelmatig de aandacht en is het moeilijk om echt in de muziek te komen. Avatar heeft ditmaal iets te veel hooi op zijn vork genomen met dit enorme project en zijn te lange speelduur. Windeieren zal het de groep echter niet leggen. Veel tracks schreeuwen namelijk om een live-uitvoering en zijn gemaakt voor een brede doelgroep. Neem daarbij dat het visueel weer dik in orde zit en dan weet je dat het met die doorbraak van Avatar echt wel goed komt.
Tracklist:
1. Regret
2. House Of Eternal Hunt
3. The Eagle Has Landed
4. New Land
5. Tooth, Beak & Claw
6. For The Swarm
7. Fiddler's Farewell
8. One More Hill
9. Black Waters
10. Night Never Ending
11. Pray The Sun Away
12. When The Snow Lies Red
13. Raven Wine
14. Sky Burial
.jpg){kind=small}
