Die drie bands brachten memorabele platen uit in 2013, maar Ides Of Gemini schopte het vorig jaar niet zo ver. Old World | New Wave brengt weliswaar vertrouwde klanken, waarbij trage, melancholische melodieën natuurlijk de boventoon voeren, maar een blijvertje kan ik het niet noemen. Het mag duidelijk zijn dat dit een album is dat geduld vereist. De mooie, heldere stem van Sera Timms is alvast een voordeel. Ze heeft iets treurigs en vastberadens in haar zangwerk. De drums zijn simpel, traag maar effectief. Enkel de gitaarriffs vallen tegen. Die zijn niet erg uitdagend en soms wat saai. Toch wordt er voor een driemansgroep een heel behoorlijk geluid neergezet.
Ides Of Gemini lijkt overigens een fascinatie te hebben met Constantinopel. Volstrekt logisch, aangezien het een magische stad is. Het debuut had die titel al, maar in de muziek vind ik er niets van terug. Ook niet in May 22, 1453, wat hint naar de datum waarop een totale maansverduistering te zien was. Het werd gezien als een onheilsteken en de hoofdstad van het Byzantijnse Rijk viel een week later. Passende dramatische klanken hoor je wel in The Adversary, wat dan ook mijn favoriet van deze plaat is. Het probleem van Ides Of Gemini is dan ook dat de muziek vrij braafjes is. White Heart en Valediction mogen er best wezen, maar verhullen niet dat de band vooral uit is op sfeer. Op muzikaal vlak gebeurt er weinig spannends en dat maakt nou net het verschil tussen een goede band en een aardige band.
Tracklist:
1. Black Door
2. The Chalice & The Blade
3. Seer Of Circassia
4. White Hart
5. May 22, 1453
6. The Adversary
7. Fememorde
8. Valediction
9. Scimitar
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
