Die aanpak resulteert in een weliswaar pakkend, maar toch ook wel wat oppervlakkig klinkend schijfje, waarin een handvol nummers laat horen hoe Herrschaft op zijn best klinkt. Zo klinken de stuwende opener Gates To Dream en het hierop volgende, opzwepende en plakkerige Kimi Ga Yo (dat zomaar een alternatieve clubhit zou kunnen worden) direct erg lekker. Ook het melodieuze, Sybreed-achtige Rat In Cage (met verfrissende cleane zang in al het industriële geweld), het groots klinkende, bij vlagen nogal soundtrackachtig aandoende Endlessly Revolving en het van een spetterend, futuristisch refrein voorziene Bloodpulse maken de charmes van Herrschaft duidelijk.
Uiteindelijk is Les 12 Vertiges echter geen onverdeeld topalbum geworden. Daarvoor staan er teveel anonieme momenten op de schijf, zoals de nietszeggende nummers Whispering Clouds, Allmighty en Thirty Six. Dan kan de band weliswaar een heel blik aan (overigens grotendeels onbekende) gastzangers open trekken, maar dat kan niet verhullen dat dergelijke nummers eigenlijk niet zoveel om het lijf hebben. Toch luistert het grootste deel van Les 12 Vertiges gelukkig erg fijn weg – althans, voor degenen die naast bovengenoemde moderne metalbands ook uit de voeten kunnen met het werk van EBM/industrial-acts als Dawn Of Ashes en Combichrist.
Ik houd dus uiteindelijk enigszins gemengde gevoelens over aan Herrschaft. Bij vlagen klinkt het materiaal strak en opzwepend (en is het niet moeilijk om je voor te stellen dat de voetjes van de vloer gaan op vleermuizenparty’s), maar over de gehele linie staan er ook wel wat zwakke broeders op Les 12 Vertiges. Aardige schijf, maar het werk van Zoé’s hoofdband The CNK is toch wel overtuigender.
Tracklist:
1. Gates To Dream
2. Kimi Ga Yo
3. Disorder Mind Mechanics
4. Seducing Dementia
5. Rat In Cage
6. Endlessly Revolving
7. Whispering Clouds
8. Bloodpulse
9. Virtual Medication
10. Allmighty
11. Thirty-Six
12. Mephedron Trip
