Wie verwacht dat de band weer een deathmetalalbum uitbrengt, komt bedrogen uit. De death metal heeft plaatsgemaakt voor moderne, alternatieve metal. Op enkele gruntpartijen na, staat het album vol met emotionele tracks waarin zangeres en buikdanseres Sarah Layssac de boventoon voert. Verwacht dan ook geen Tied Fates van het debuut Hilal (maan of halve maan) of Origins van de voorganger Salam (vrede). Het is meer een vervolg op Jerusalem – Sufferpolis, afkomstig van Salam waarop de frontvrouw al meer ruimte kreeg dan op het debuut. Veel fans van het eerste uur zullen dan ook teleurgesteld zijn vanwege het ontbreken van uptempotracks en agressie. Belangrijke oorzaak voor de koerswijziging is het op jonge leeftijd overlijden van een vriendin van één van de bandleden. Deze tragedie heeft littekens bij het kwintet achtergelaten, die gedurende de hele plaat vertaald worden in zowel de teksten als de muziek.

Met Hayati (mijn leven), waarin oosterse en westerse zangtechnieken mooi worden afgewisseld en vermengd, beweegt de band zich met name richting het tragere en donkere werk van Lacuna Coil. Op deze eerste single, dat één van de hoogtepunten is en makkelijk in het geheugen blijft hangen, vormt de moderne metal een organisch geheel met de fraaie, authentieke elementen. Het gebruik van traditionele instrumenten, zoals de oed, de mandola en diverse percussie-instrumenten, is van toegevoegde en onderscheidende waarde zoals te horen is in Leaving Us. De akoestische gitaarpartijen zijn zeer sfeervol, bijvoorbeeld in Soiled Dreams en Deafening Silence, die samen een geheel vormen. De rustige passages gaan vloeiend over in het zware gitaarwerk dat gekenmerkt wordt door eenvoudige doch doeltreffende riffs en leads. Wat minder prettig in het gehoor ligt, zijn de wat chaotische solo’s van Mus El Kamal.

De warme, verhalende stem van Sarah past heel goed bij de droevige stemming. Ze houdt de tonen regelmatig lang aan wat op den duur wat langdradig overkomt. De zang is prominent aanwezig in de mix en gaat in Scar Of Sadness goed samen met de diepe grunts van Florent Jannier. Ook op de tweede single Wingless Angels klinken de grunts overtuigend. Het is jammer dat ze niet wat vaker terugkeren op deze nieuwe langspeler.

Hoe verder je vordert met de goed geproduceerde plaat, hoe lager het tempo komt te liggen en des te meer doominvloeden dienen zich aan. Dit hoor je met name tijdens de laatste vier nummers, die een geheel vormen onder de titel Sofia, en nog donkerder en emotioneler zijn dan de rest van het materiaal. Beauty Asleep bestaat uit een prachtige combinatie van akoestische gitaarpartijen en emotionele zang. Het aansluitende Scar Of Sadness bevat een fraaie, zware octaafriff. Het gitaarwerk in het intermezzo Cold Nights Dream doet sterk aan het rustige deel in Brave van Katatonia denken. Het instrumentale gedeelte gaat over in gesproken tekst dat tevens achterstevoren is gemixt en uitmondt in het instrumentale Dark Epilogue waarbij de frustratie van het verlies goed te horen is. Het eindigt met een dreun, net als het overlijden van een vriendin voor de band als een dreun komt.

Sofia is een persoonlijk en emotioneel album dat verrast door de originele mix van moderne metal en oriëntaalse elementen en de bijzondere wendingen tijdens de laatste vier nummers. De muzikanten uit de lichtstad zorgen met deze derde release, die niet overal mijn aandacht weet vast te houden vanwege het gebrek aan variatie, voor een indrukwekkend eerbetoon aan een verloren vriendin.

Salam!

Tracklisting:
1. Hayati
2. My Reverence
3. March of Sorrow
4. Leaving Us
5. Soiled Dreams
6. Deafening Silence
7. Endless Way
8. Wingless Angels
9. Beauty Asleep
10. Scar of Sadness
11. Cold Night's Dream
12. Dark Epilogue