Je moet het maar durven. Pop- en rockklassiekers verwerken tot een metalversie. Het kan uiteraard leuk uitpakken. Hammerfall deed het bijvoorbeeld uitstekend met My Sharona op hun laatste album, maar Oops, I Did It Again van Children Of Bodom is net zo slecht als het origineel. Bij wijze van afwisseling brengt het Engelse Forever Never aan het eind van 2010 nog even een EP uit met enkele gewaagde covers.
En om maar direct eerlijk te zijn. Die moeite hadden ze zich kunnen besparen. Deze heren kunnen best een potje spelen, maar de keuzes en uitvoeringen daarvan zijn erg slap. Natuurlijk is You’re The Voice een goed nummer, maar Forever Never kan er niets aan toevoegen. Leuk dat je er een metalversie van wilt maken, maar dan moet je wel iets meer doen dan er een dubbele basdrum onder zetten. Renny Carroll klinkt wel heel erg als Paul Rodgers, maar dan drie niveaus nichteriger. De stemvervormingen met de computer maken het er niet beter op.
Dan de andere covers. De poging om Michael Jackson te imiteren op dit plaatje is een faliekante mislukking. Sommige dingen moet je gewoon laten zoals ze zijn. Dit klinkt gewoon als een foute en vooral niet leuke popsong. Still Of The Night is een prachtsong van Whitesnake, maar ook hier slaat de band de plank volledig mis. Waar zijn die prachtige gitaarpartijen? Waar is die lekker ruwe zang? Snel vergeten dus. Boombastic dan. Een hit van Shaggy toen ik nog op de middelbare school zat. Het klinkt net zo metal als het origineel en dus is het niet de moeite waard. Van de laatste twee songs ben ik niet bekend met de originele uitvoering en dat is misschien maar beter voor de beoordeling. Het gebaar van de band zal goed bedoeld zijn, maar sommige artiesten zouden een schadeclaim moeten indienen.
Tracklist:
1. You’re The Voice (John Farnham)
2. Who is It? (Michael Jackson)
3. Still Of The Night (Whitesnake)
4. Mr. Boombastic (Shaggy)
5. We Close Our Eyes (Go West)
6. Future Love Paradise (Seal)
