Ach, daar hebben we de jongetjes van Hackneyed ook weer! U weet wel, de knaapjes uit Duitsland, die, terwijl leeftijdsgenoten nog condooms om bananen rollen en de okselharen met het blote oog kunnen tellen, zich op death metal hebben gestort, getekend zijn door Nucleair Blast en vorig jaar een redelijk beschamend debuut hebben afgeleverd.

Toch wordt "jong geleerd, oud gedaan" niet voor niets gezegd. Echt oud is het vijftal nog altijd niet, de smaak heeft men echter wel te pakken en na het debuut Death Prevails is het dit jaar de beurt aan Burn After Reaping om mehr indruk te maken dan de voorganger deed. Tja, en je moet na schooltijd natuurlijk ook wàt te doen hebben...

Op de titels en teksten na is Burn After Reaping welzeker een ferme stap vooruit, op alle vlakken wel. Op deze cd bouwt Hackneyed solide verder aan een basis van authentieke Duitse death metal ( Anasacra, Impure, Spawn, etc... ) royaal aangevuld met moderne metal, waardoor er plots hysterische en hoge noten in de stem, technische riffs en zware breaks opduiken. Het geluid is echter nog wat mat en het gespring tussen klassiek, modern en gore kan soepeler. Toch mag de positieve noot geenszins ontbreken, want als de progressie blijft opmarcheren, dan is de kans dat Hackneyed op een dag een hele vette plaat maakt heel reëel. Vooral als de band zich goed kwaad weet te maken. Dit album klinkt nog te tam, men is vooral aan het uitproberen en dat is logisch. Zodra de sound en skills een beetje gestabiliseerd zijn is het echter tijd voor een vuurtje aan de schenen.

Tracklist:
1. Burn...
2. Weed Flavoured Meat
3. Deatholution
4. Kingdom Of Thoughts
5. March Of The Worms
6. Bloodshed
7. Redying
8. Finger On The Trigger
9. Home Meat Home
10. Putrid
11. Last Man On Earth
12. ...After Reaping

Score: 70 / 100

Reviewer: Lana
Toegevoegd: 14 september 2009

[ Terug naar de Album Reviews ]

Ik vond dit nog geen 30 waard.

we're getting srehwemoe. Eigenlijk kan ik het met een groot deel van je stukje eens zijn. Inderdaad, de wetenschap c.q. evidence based medicine is mensenwerk, en verre van perfect. Politieke en persoonlijke motieven en beperkingen spelen helaas mee. Inderdaad, wetenschappers hebben bruikbaarheid van resultaten' lang niet altijd op nummer 1 van het prioriteitenlijstje staan. En inderdaad, er gaapt soms een pijnlijk gat tussen wetenschappers die hun mitsen en maren koesteren en artsen (politici, publiek etc.) die zekerheid eisen. Wetenschap is nu eenmaal geefnstitutionaliseerde twijfel.Maar zijn dit fouten van het wetenschappelijke systeem?Dat niet-wetenschappelijke belangen meespelen in het publiceren van onderzoek is geen gevolg van het systeem, maar een onoverkomelijke tekortkoming. Mensen blijven mensen. Wordt echter een geval van belangenverstrengeling of gerommel met resultaten ontdekt, dan is de wetenschap zelf de eerste die moord en brand schreeuwt. De wetenschap is het best georganiseerde systeem van onderzoek naar de werkelijkheid dat we hebben.Wetenschappers doen niet alleen direct toepasbaar onderzoek, maar proberen ook fundamenteler vragen te beantwoorden. Is dat erg? Toepasbaar onderzoek' betekent vaak echter vooral dat naar details wordt gekeken, op korte termijn, kleine stapjes. Voor grotere doorbraken zijn we altijd afhankelijk geweest van wetenschappers die naar het grote geheel kijken, naar de toekomst en zoeken naar ingrijpende ontdekkingen. Uiteraard gebruikmakend van de wetenschappelijke methode.Verreweg de belangrijkste moeilijkheid blijft de omgang met onzekerheid van wetenschappers enerzijds en beleidsmakers, artsen, publiek anderzijds. De essentie van een wetenschapper is dat hij altijd blijft twijfelen. Absolute zekerheid bestaat in de wetenschap niet en dat is vaak niet wat een politicus of patiebnt wil horen.Daarop heb ik een duidelijk antwoord: dat is dan jammer. Het enige alternatief mensen geloven die wel zeggen absolute zekerheid te bieden heeft ons nog nooit een steek verder gebracht.