,,Houd godverdomme je smoel man! Houd die bek dicht! Laat die band gewoon spelen en zit er niet overheen te kotsen, imbeciel!"
Zomaar een aantal willekeurige uitspraken die me door het hoofd schoten bij de beluistering van dit album. Dan kun je als band zo verdomd goed spelen en dan kies je er nog voor om een volslagen idioot de boel in te laten spuwen. Waar ik het over heb? Eentonig geschreeuw, af en toe afgewisseld met bijzonder zeikerige clean zang. Zoals al die andere duizend bands die metalcore uitmelken.
Verschil is alleen dat deze band bestaat uit zeer goede muzikanten. De muziek is dan ook veel meer te omschrijven als een mix van melodieuze thrash en death metal. De gitarist strooit geregeld met machtige melodielijnen en er wordt ook druk gesoleerd. Allemaal fantastisch, ware het niet dat zanger Carlos Garcia niet op gepaste momenten z'n irritante muil weet dicht te houden. Bassist Paul weet dat ook niet te verzachten met de krachteloze heldere vocalen. Zo jammer, want composities als het wervelende Marana en het spetterende Bomb Shelter steken echt zeer goed in elkaar. Wellicht heb ik door de jaren heen een soort afkeer gekregen van dit soort zanggeluiden. Misschien loopt iedereen behalve ik er straks mee weg, maar volgens mij hoor je als zanger niet elke nuance de kop in te drukken.
Een gemiste kans? Niet helemaal natuurlijk, vanwege het uitstekende spel en de prachtige muzikale momenten. Wat is er mis met het hebben van een goede zanger vandaag de dag? Fatsoenlijke vocalisten met een beetje bereik zijn toch niet zo moeilijk te vinden? Een onvoldoende ga ik de plaat zeker niet geven, daarvoor zijn de muziek en productie te goed, maar schrap dat kattengejank de volgende keer.
Tracklist
1. Bomb Shelter
2. Exist
3. Amnesia Ln.
4. Marana
5. Failure On Repeat
6. Immaculate Misconception
7. Final Words For An Unknown Friend
8. Angels
9. Awake
10. So Let It Rain
.jpg){kind=small}
