Het Finse viertal Downstairs bestaat al tien jaar en levert met Oh Father hun eerste album af. Door de jaren heen heb ik heel wat experimentele muziek verzameld, waaronder een groot deel Japanse punkbands die van elke stijl wel wat lenen, en dat vermengen met hun springerige punkmelodieën. Daar past dit Downstairs perfect tussen. Hun melancholische punk is doorweven met electronica, noise, new wave en meer. Het is dan ook moeilijk er een perfect passend label voor te vinden. Je moet het gewoon proberen. Zelf vergelijken ze zich met At The Drive In, Fugazi en …Trail of Dead.

De tien songs die dit schijfje telt zijn echter dik in orde. Van de gitaarmelodieën gaat met regelmaat een wat dreigende werking uit, terwijl het ontzettend vrolijke orgelachtige geluid zorgt voor een leuke tegenstelling. De schreeuwerige zang er bij en je hebt tien songs die wellicht wat moeilijk zijn om in te komen, maar daarna heerlijk meeslepend zijn met pakkende melodieën en flink opzwepende refreinen. Echt uitschieters zijn Why Girl’s Got A Big Mought Tonight en Pale Cannibals. Goddamn Electric Pecker wat nog geen twee minuten duurt, is een beetje een vreemde eend in de bijt met invloeden die terug lijken te gaan naar de synthpop van de jaren tachtig. Het artwork is zeker ook het vermelden waard, want alle songteksten zijn op losse kaartjes gedrukt.

Dit debuut van Oh Father is een echte aanrader wanneer je houdt van punk-muziek die de experimentele kant op gaat. Het enige minpunt is dat de ontzettend leuke orgelpartijen soms net iets te hard in de mix staan, en diezelfde partijen nogal eens in herhaling lijken te vallen.

Tracklist:
1. Legs for Arms
2. Peephole City
3. Why Girl’s Got A Big Mouth Tonight
4. Pale Cannibals
5. Under the Horse
6. Goddamn Electric Pecker
7. Nailfiles to Your Bones
8. Shudder Shudder
9. I’ll Be the Liar
10. There’s A Barrel, There’s A Hood