Het resultaat van deze inspanningen is een verzameling melodieuze, symphonisch getinte, toegankelijke metal, met voldoende tempowisselingen om de muziek interessant te houden. Gitarist Martin Mayr heeft leuke dingen in petto, en ik moet zeggen dat het aantal fast forward momenten beperkt bleef tijdens de luisterbeurten. Maar ze zijn er wél. Ik vind de zang en het ontbreken van échte bombastische momenten door de keyboards het minpunt van de cd. Goed voorbeeld is Dreams Never Die waar de zang als slaappil dient, waar in nummers als Icarus en Inner Circle Sympathy de zang juist de krachtbron is van het nummer. Het slotakkoord van deze cd is de Chris De Burgh cover Don't Pay The Ferryman, wat mij betreft een miskleun aangezien deze versie net zo slaapverwekkend is als het origineel.
Vreemd genoeg weet men geen consistentie op te brengen in de kracht van de zang, waardoor bij mij de indruk achterblijft van "voldoende potentieel maar een aantal gemiste kansen". De mastering die plaatsvond in de beroemde Finnvox studio's heeft evenwicht gebracht in de cd als geheel, en op de sound is dan ook weinig aan te merken. Deze band is nog in de groei, maar zoals gezegd, het potentieel is er zeker. Tóch de duimen omhoog voor dit debuut.
Tracklist:
1. Project Destiny
2. Arrogance And Rapture
3. Cry In Despair
4. Dreams Never Die
5. Icarus
6. Inner Circle Sympathy
7. The Edge Of The Blade
8. Inner Demons
9. Don’t Pay The Ferryman
.jpeg){kind=small}
