De voorganger Mechanics Of Dysfunction debuteerde vorig jaar al aardig, maar springt in vergelijking met het nieuwe album meer van de hak op de tak. Dystopia klinkt veel meer als de opvolger van iets dat ooit vooral om zich heen geeft lopen maaien, maar inmiddels geleerd heeft om doelgericht te vuistslagen. De nummers maken nog steeds prachtige loopings, Beneath The Massacre blijft ook op het nieuwe album de grenzen van de riffs verkennen. Echter laat de band ook duidelijk doorklinken dat men in de gaten heeft dat een cd met enkel gitaarmatige kurkentrekkers en overbanked turns nog niet noodzakelijk de kracht heeft opgebouwd om de luisteraar weg te vagen. Naast een solide productie, een donker geluid en dreunende drumpartijen moet een cd contrast bekennen. Iets dat Dystopia dus ook geregeld doet.

Een nummer als Harvest Of Hate is bijvoorbeeld bijna van alle ingewikkeldheden verlost en klinkt vooral diep en woest. Bitter is de opponent en is het meest melodieuze nummer van het album. Een nummer waar u als luisteraar haast op kunt drijven, terwijl deze u gemoedelijk doch stevig meevoert. Al met al is Dystopia onderhoudend genoeg om menig ziel vol lood te pompen. Zelfs de weinig kunstzinnige grunt van heerschap Desgagnés doet op Dystopia goede zaken. De muziek zelf is al speels zat. De oerdegelijke vokalisatie zorgt juist voor het gewicht binnen het evenwicht waar Dystopia wat mij betreft behoorlijk mee scoort.

Tracklist:
1. Condemned 04:20
2. Reign of Terror
3. Our Common Grave
4. Harvest of Hate
5. The Wasteland
6. Bitter
7. No Future
8. Lithium Overdose
9. Tharsis
10. Never More
11. Procreating the Infection