The Healing staat bol van de brute battle metal, waar heavy de overkoepelende factor is, maar thrash en deathachtige riffs zijn er ook genoeg te horen. Daarnaast is er ook plaats voor humor (tekstuele hoogstandjes als ‘lalala’) en sommige passages doen zelfs soms erg catchy aan, soms zo erg dat in contrast met de harde riffs bijna poppy aandoet. Het geluid is helder, vol en vrij bruut. De zang is ook erg bruut, het houdt zich in het midden (of wisselt af) tussen grunts, screams en rauwe zang. Er zit bovendien een vet accent in (zowel Engelse, Duitse en Spaanse teksten), maar liefhebbers zullen zich daar niet aan storen, Artas zal niet de eerste band zijn in het genre die daar mee handelt.

Artas is op zijn best in beukende nummers als Blut, of opener Barbossa; harde tracks met hakkende en bijtende drumpartijen en brute zang. Maar in dat alles is de band niet gevarieerd genoeg om een hele plaat overtuigend te kunnen vullen. Dit doen ze dan ook niet, een nummer als Through Dark Gates gaat het tempo omlaag en wordt de zang op de proef gesteld, door met rustige (lees: geen distortion) gitaarpartijen te komen. En in Kontrol horen we zelfs semi-cleane zang. Hoewel die cleane zang niet slecht is, is het ruigere zangwerk toch veel overtuigender.

Artas vindt ongetwijfeld dat ze zich aan hun pact gehouden, en ik kan me daar alleen maar bij aansluiten. The Healing staat vol met beukende tracks die allemaal van een goed niveau zijn. Er zijn twee minpuntjes, en de eerste is de cover Gangsta’s Paradise van Coolio. Wellicht dat de jolige klinkende metalversie het live goed doet, maar op cd vind ik het iets teveel van het goede, vooral omdat het nummer als derde op de cd staat. Het tweede is dat er geen uitschieters te horen zijn, maar verder geen kwaad woord over deze prima plaat.

Tracklist:
1. Barabossa
2. Bastardo
3. Gangsta's Aaradise
4. The Healing
5. Fick Das Fett
6. Rhagenfels
7. Through Dark Gates
8. Blut
9. The Butchers Guilt
10. Kontrol
11. From Dirt We'll Rise
12. I Am Your Judgement Day
13. A Song Of Ice And Fire