Frontiers pikte het stelletje op nadat ze wat promomateriaal hadden rondgestuurd (en op MySpace wat vriendjes hadden geregeld), met dit album als uitvloeisel. Nou tekent Frontiers de laatste tijd wel meer, dus naast het feit dat ik nieuwsgierig was had ik ook enige argwaan. Deze bleek terecht.

De korte songtitels verraden niet al te veel fantasie, en uit de eerste twee nummers blijkt ook al dat dit weer een Frontiers-hype lijkt te zijn. Eenvoudige AOR, met een niet meer dan redelijke productie, een matige zanger (gitarist Kristian), da's taaie kost. Keep Out kan me nog wel bekoren, maar als ik Nobody Dares opzet is het net of ik de oude US band Malice hoor. Die hadden alleen een betere productie en een zanger die het in zich had om nummers te dragen. Ook de bedroevende ballad Fading Away is een goed voorbeeld van hoe een ballad niet gemaakt moet worden.

Kortom, niet bijster origineel, niet bijster geweldig, en dat er buiten Finland een aantal fanclubs bestaat voor deze band verbaast me hogelijk. Het is te hopen dat Frontiers niet alles wat los en vast zit gaat contracteren want deze band gaat geen potten breken. Muzikaal is het allemaal wel redelijk voor elkaar, maar een goede zanger er bij en beter songmateriaal zal de heren meer aandacht opleveren.

Tracklist:
1. Silence
2. Slow Waters
3. Keep Out
4. Outlander
5. All The Same
6. Wasted Chance
7. Nobody Dares
8. Choose
9. So Long
10. Fading Away
11. Right As Rain