Op het eerste volledige album The Unsettling Dark pakt Martriden de zaken anders aan. De songs zijn ditmaal korter, afwisselender, technischer en drukker. Er gebeurt nu veel meer, waardoor het vijftal een stuk energieker en origineler voor de dag komt. Het album bevat talloze momenten die je doen opveren uit je stoel. Een mooi voorbeeld is de versnelling halverwege The Calling, wanneer plotsklaps een rappe, vrolijke gitaarriff voorbijschiet. Een andere leuke verrassing is de aparte gitaarsolo in Ascension Part 1. Aan het einde van Prelude verwerkt de groep op geslaagde wijze een compositie van Rachmaninoff. Ook de lange, rustige instrumentale passages in Ascension Part 2 en Immaculate Perception zijn uiterst geslaagd te noemen.

Daar staat tegenover dat deze langspeler minder sfeervol is dan het voorafgaande mini-album. Het spervuur van geluiden dat The Unsettling Dark op de luisteraar afvuurt, is soms wat teveel van het goede. Daarnaast zijn de riffs die de snellere passages voortstuwen niet allemaal even sterk. Hopelijk lukt het deze jonge formatie om op een volgend werkstuk de juiste balans te vinden tussen sfeer, techniek, melodie en afwisseling. Dan zou Martriden weleens een meesterwerk kunnen afleveren. Het talent is namelijk onmiskenbaar aanwezig.

Tracklist:
1. Intro
2. The Enigma Of Fate
3. The Calling
4. Ascension Part 1
5. Ascension Part 2
6. Processional For The Hellfire Chariot
7. The Unsettling Dark
8. Prelude
9. A Season In Hell
10. Immaculate Perception