Deep inside I hope you'll feel it too (feel it too)
Waited on a line of greens and blues (waited on a line)
Yeah, just to be the next to be with you’
(uit: To Be With You van Mr. Big)
Nou wie kent dit nummer niet? Een nummer dat Mr. Big tot een million-selling band maakte. Een paar jaar geleden werd dit nummer helemaal grijs gedraaid door de radio’s en MTV. En de man achter dit nummer was Eric Martin, de zanger van de band. Helaas is Mr. Big na 12 jaar, door allerlei problemen rondom die band, opgehouden te bestaan. Maar Eric blijft natuurlijk niet stil. Hij komt dit jaar terug met zijn vierde solo-album ‘I’m Goin’ Sane’ dat eerlijk gezegd boven mijn verwachtingen is geworden. Het is geen Mr. Big maar kwalitatief gezien, met name de composities, doet het zeker niet onder.
‘My Disease’ is een sterke openingstrack met herkenbare gitaar-riffs en vette gitaarsound. Eric zingt in dit nummmer een klein beetje anders dan wat men van hem gewend is. In eerste instantie zou je niet zeggen dat hij het is, maar deze man heeft een herkenbare stem dat het na het eerste couplet snel te herkennen is. Dit nummer is naar mijn mening het meest heavy nummer van het album. Het is even wennen dat Eric met nummers als ‘Spaceman’ en ‘Goin’ Sane’ aan komt zetten. Het zijn namelijk rechtoe rechtaan rock nummers die een klein beetje richting (pop)punk neigen. Wat het nummer ‘Free Of It’ apart maakt, is de combinatie tussen een drum-computer en een echte drum. Eric zijn stem in dit nummer herinnert me aan de overleden zanger van Badlands, Ray Gillen. In het nummer ‘There Goes The Neighborhood’ worden funk en reggae met rock gecombineerd. Een goed nummer in de sfeer van ‘The Joker’ van Steve Miller Band. Eric beschikt over een goede stem. We kunnen dit best merken in de rustige tracks ‘Bigger Man’ en ‘Everyday’ waarmee hij ons de Mr. Big sfeer opnieuw laat voelen. The Cars cover ‘Just What I Needed’ en een pas later door Andre' Pessis/Eric Martin geschreven nummer ‘Only a Moment’ worden als twee exclusieve Europese bonustracks toegevoegd.
Conclusie
Als er dan per sé een overeenkomst tussen Eric Martin Band en Mr. Big moest zijn, zou je ‘m vermoedelijk moeten zoeken bij Eric zijn stem. Mr. Big wist als geen ander dat hun fans verslaafd waren aan hun muzikale vaardigheden. Met andere woorden: Eric is een prima zanger, toch kwamen de meeste fans van Mr. Big echter om met name bij Paul Gilbert (later bij Ritchie Kotzen) en Billy Sheehan te gaan kwijlen. Wedden dat Eric doorhad dat Mr. Big een sterke band die niet makkelijk te evenaren was? Wedden dat hij begreep dat er altijd fans waren die het altijd anders wilden? Het zou me dus niet verbazen als achterliggende gedachte waar Eric probeerde mee te bereiken vooral betrekking had op het schrijven van composities waarin de ‘liedjes’ centraal stonden. Als we dit basis-idee echter begrepen, was er al heel wat gewonnen. Want met deze cd leverde Eric een (gevarieerd) fraai werkstuk af dat licht verteerbaar was maar toch pittig qua smaak.
Tracklisting:
1. My Disease
2. Spaceman
3. Goin' Sane
4. Free Of It
5. Marie
6. There Goes The Neighborhood
7. Carnival Of Souls
8. Untouchable
9. Bigger Man
10. Who Am I Supposed To Be
11. Everyday
12. Only A Moment
13. Just What I Needed
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
