Ook op The Ultimate Devotion gaat Rizzo weer als een bezetene te keer op zijn instrument. Skankin To The Shred begint met akoestisch gepingel, maar doet zijn naam wel degelijk eer aan wanneer Rizzo losgaat en zijn vingers razendsnel over de gitaarhals jaagt voor een uitbarsting die zo uit de jaren tachtig zou kunnen komen. Vliegensvlug geshred wordt steevast afgewisseld met stukken flamenco, die op hun beurt weer plaats moeten maken voor knallende riffs.

Net als Collosal Myopia is The Ultimate Devotion een geheel instrumentaal album. The Riddle Of Steel en de titelsong klokken allebei ruim tien minuten, waardoor je je kan afvragen of dat niet gaat vervelen. Dat is ook nogal lang, maar eigenlijk maakt dat niet uit, want de meeste nummers lijken toch erg veel op elkaar, wat dan ook meteen het grootste minpunt van deze cd is.

Zolang Rizzo het druk heeft met Soulfly zal zijn solocarrière nooit meer worden dan een bijkomstigheid. Wellicht dat hij op een later tijdstip eens deel uit zal maken van G3 om samen met Joe Satriani, Steve Vai en andere virtuozen de podia onveilig te maken, want na het beluisteren van The Ultimate Devotion kun je alleen concluderen dat Rizzo een meesterlijke gitarist is.

Tracklist:
1. The Ultimate Devotion
2. Ascension
3. Sinceramento
4. The Riddle Of Steel
5. Skankin To The Shred
6. Mamasita
7. Trentinarra
8. Angelina’s Song
9. Lived And Learned
10. All For Nothing