Het vorige album was al een meeslepend, groots werkstuk vol epische, heroïsche songs, maar The Gathering Wilderness doet er nog een schep bovenop. Het album klinkt ruw, duister en ongepolijst, maar bovenal eerlijk. De vertwijfelde zang van frontman Alan Averill Nemtheanga is beter op zijn plaats dan ooit tevoren en de wanhoop van de band wordt vertaald in zeven uitgesponnen composities, die door hun repetitieve riffs soms zelfs postrock-achtig aandoen, maar door hun geweldige sfeer geen seconde vervelen.

Een van de hoogtepunten van dit album is The Song Of The Tomb. Het is een van de nummers waarin Primordial het tempo wat opschroeft, wat resulteert in een buitengewoon sterk nummer, dat een haast ongekende, ongepolijste oerkracht in zich herbergt. Het hierop volgende, introverte en deprimerende End Of All Times mag zich met zijn schitterende, melancholieke tekst eveneens tot een van de vele hoogtepunten op The Gathering Wilderness rekenen.

Met The Gathering Wilderness heeft Primordial wat mij betreft een album afgeleverd dat de – ook al niet misselijke – voorganger Storm Before Calm ruimschoots overtreft. De epische, dik aangezette metal van dat album is hier namelijk nog eens aangevuld met doom-elementen, die het grimmige karakter van het album benadrukken. Dit album is een traktatie voor doemdenkers, sceptici en cultuurcritici en zal binnen de metalscène fans van Isis tot Draconian en Swallow the Sun aanspreken. Een ongepolijste parel.

Tracklist:
1. The Golden Spiral
2. The Gathering Wilderness
3. The Song Of The Tomb
4. End Of All Times (Martyrs Fire)
5. The Coffin Ships
6. Tragedy's Birth
7. Cities Carved In Stone