The Awakening neemt als basis gothic rock/metal, denk aan Lacrimas Profundere of HIM (minus de popinvloeden), en voegt daar (vooral door het drumwerk van Herman Kruger) een flinke dosis industrial, in de trant van Powerman 5000, aan toe. Daarbij lijkt zanger Ashton Nyte wat stemgeluid betreft nog behoorlijk op Spider One van laatsgenoemde band.

Razor Burn opent met het vlotte Outside The Asylum. Denk sowieso niet dat deze gothic rockplaat alleen mistroostige, melancholische nummers bevat, want hoewel thema’s als wanhoop en desolatie worden aangestipt, is dat zeker niet het geval. De keyboardpartijen zijn sfeervol, maar niet overdreven aanwezig. De rest van de nummers zijn allemaal solide, maar de spanning is er na vijf songs wel vanaf. Echte verrassingen blijven uit, en Razor Burn wordt na verloop van tijd steeds voorspelbaarder.

Dat neemt niet weg dat Razor Burn een mooie plaat is geworden, met een aantal echte luisternummers, zoals Oblivion (met een heerlijke gitaarsolo) en Arrow. Voor veel luisteraars zal Razor Burn een eerste kennismaking zijn met The Awakening. Dat is niet erg, want dit is zondermeer hun beste werk tot op heden. Hou je van eerdergenoemde bands dan wil je hier wellicht best wat centen voor neertellen.

Tracklist:
1. Outside The Asylum
2. Arrow
3. Heaven Waits
4. The Neon Sky
5. Razor Burn
6. Darkness Calls (Razor Burn Part 2)
7. Bleeding
8. Descent
9. Oblivion
10. Halo
11. Below
12. Asylum