Speelde men naar verluid in het verleden vooral een vorm van hardcore tegenwoordig kan je ze scharen in het rijtje Converge, Dillinger maar ook vooral Neurosis. Men varieert erg tussen de chaotische gekte van Converge, de techniek van Dillinger en het slepende en ‘apocalyptische’ van Neurosis. Langzaam voortslepende beukstukken worden plotsklaps verbroken door technische sonische uitbarstingen en de vrij brute passages worden regelmatig verstoord door timide akoestische stukken. Vergelijkingen zijn er ook met hun landgenoten van Overmars (toevallig ook op hetzelfde label) en het Canadese Buried Inside. Vooral die laatste band komt regelmatig bovendrijven bij het beluisteren van al dit geweld.

Vooral het intense, desperate, en regelmatig bijna manische gevoel wat deze band weet op te roepen valt op. En dat maakt Comity tot een van de opvallende nieuwkomers in het genre. Maar het is goed voor te stellen dat veel mensen dit afdoen als ‘takkeherrie waar geen touw aan vast is te knopen'.
Kenners van het genre weten inmiddels genoeg.