Soulrelic, HIM, Entwine et al zou je Finse glamrock kunnen noemen als Hanoi Rocks in de vroege jaren 80 niet zo'n grote naam was geweest in dat wereldje. Veel elementen van vroeger komen namelijk terug in de Finse melancholische poprock (met een gothic tintje) van nu. Even zoetig en radiovriendelijk, om nog niet te spreken van het overdadige make-up gebruik.
In feite is Soulrelic ook zo'n alledaagse rockband waar een zweverige air in verwerkt is. Gooi de keyboards eruit en noem het een Nickelback kloon, niemand die er om maalt. De zang is er rockend genoeg voor, het gitaarwerk zalvend genoeg om ook de meer gevoelige oortjes te behagen. Overduidelijk keyboard- en elektronicagebruik, voornamelijk aanwezig als "Join Me (In Death)"-achtig pianowerk en pulserende synths, maakt dat er wel wát onderscheid te vinden is tussen Soulrelic en zijn Finse genregenoten. Miniem onderscheid, dat wel.
Daarnaast vinden we ook de zoete ballade "The Rain Of Sorrow", en ordinair jatwerk in "Kiss Of A Saint" dat als twee druppels Absolut Vodka aan Sonata Arctica's "My Land" gelijkt. Zelfs de ongebruikelijke opbouw van het nummer is terug te vinden in Soulrelic's versie. Daarentegen is "The Key" wel een aardig eighties-poppig nummer.
En hoe kun je verder nog verhalen over een band die zijn invloeden uit de directe en al veelbesproken omgeving haalt? Bar weinig, zoveel is duidelijk aan de hier al net zo aanwezige opgedroogde inspiratiebronnen. Dat is een "leuk als je op zoek bent naar melodieuze rock zonder pretenties" oordeel waard, niet meer en niet minder.
Tracklist:
1. Hollow Craving
2. Tears of Deceit
3. Dying Angels
4. Down on My Path
5. The Key
6. Kiss of a Saint
7. The rain of Sorrow
8. Still Breathing
9. It's All So Easy
10. Burned to Ashes
.jpg){kind=small}
